Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

Ο Παπαρηγόπουλος και ο διαχρονικός έλληνας

Διάβασα ένα πολύ ωραίο άρθρο του κ. Παναγιώτη Γατσωτή (είναι καθηγητής Δ.Ε.Δημοσιεύθηκε στην ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ, Νοέμβριος 2006) ο οποίος αντιτίθεται στον παραλογισμό της απόφασης του ΥΠΕΠΘ για την αύξηση των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.






Παραθέτω μερικά πολύ ωραία αποσπάσματα:

1) Η κατά προτεραιότητα έμφαση στη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών δεν αποτελεί, βέβαια, καινοφανές στοιχείο της ελληνικής Εκπαίδευσης· κάθε άλλο. Αποτελεί, λιγότερο ή περισσότερο, χαρακτηριστικό στοιχείο της από την εποχή της Αντιβασιλείας (1833-1835).

2) Είναι θεμιτό να επιδιώκουμε την καλλιέργεια στους μαθητές μίας ιστορικοπολιτισμικής ταυτότητας ή, καλύτερα, συνείδησης –ο όρος είναι πιο εύπλαστος και δυναμικός, αφού επιδέχεται ευκολότερα μετατοπίσεις– προσκολλημένης στα αρχαία κλέη;
Αποκομίζει κανείς την εντύπωση ότι η ελληνική κλασική αρχαιότητα εκλαμβάνεται ως διαχρονικό πρότυπο που καταξιώνει το παρελθόν και το παρόν της Ελλάδας.
Εκλαμβάνεται ως «κτήμα ες αεί» και λειτουργεί παραδειγματικά, φρονηματιστικά, δηλαδή προληπτικά ή αποτρεπτικά, σε σχέση με τους κινδύνους που εγκυμονούν το παρόν και το αβέβαιο μέλλον.
Στη μελέτη αυτής της περιόδου αναζητούνται διδάγματα με υπερχρονική –βλ. ανιστορική– αξία, αναζητείται, κυρίως, αίγλη δανεική.

3) Αλλά, σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης και ενεργούς συμμετοχής στα ευρωπαϊκά δρώμενα, είναι άραγε θεμιτό «εμείς» να αντιτείνουμε, με την έμφαση στη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, την παλινδρόμηση σε παραδοσιακές και διαχρονικές –υποτίθεται– αξίες της ελληνικής Εκπαίδευσης;
Μήπως η στρατηγική αυτή ερείδεται, κατά βάθος, σε ξενοφοβικές ανησυχίες και αμυντικές αναδιπλώσεις;

4) Φοβάμαι ότι η αντίληψη περί Ελληνισμού, που «αντιστέκεται και ακτινοβολεί ανά τους αιώνες», ζει και βασιλεύει στην ελληνική σχολική Εκπαίδευση.
Αποτελεί, χωρίς να είναι φυσικά η μόνη, μία από τις βασικότερες πληγές της, ένα από τα αίτια και αιτιατά ταυτόχρονα της κακοδαιμονίας της.
Ενδεχομένως και άλλοι όροι –όπως επιστημονικός επαρχιωτισμός, προγονοπληξία, εθνοκεντρισμός κοπής 19ου αιώνα ή ακόμη και πολιτισμικός ρατσισμός– θα ταίριαζαν, τουλάχιστον εν μέρει, για να χαρακτηρίσουν το ίδιο φαινόμενο.


5) Ακόμη χειρότερη φαίνεται η διαπίστωση ότι η νοοτροπία αυτή, της συντηρητικής έως ξενοφοβικής αναδίπλωσης σε μία μορφή παραδοσιακής ταυτότητας με έμφαση σε εθνοπολιτισμικές αξίες, είναι πολύ πιθανόν ότι διέπει, ως γενικευμένη στάση, την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, αν κρίνουμε από τα συμπεράσματα μιας σειράς πρόσφατων ερευνών.
Αναφέρω ενδεικτικά:{..} Σύμφωνα με τα πορίσματα μιας ευρωπαϊκής έρευνας που ανακοινώθηκαν από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών το 2003, οι Έλληνες, σε σύγκριση με άλλους 23 ευρωπαϊκούς λαούς, κατατάχθηκαν ως οι περισσότερο θρησκόληπτοι και ξενοφοβικοί, τελευταίοι στην ανεκτικότητα προς άτομα διαφορετικής φυλής και εθνότητας, προς τους μετανάστες και τους ομοφυλόφιλους. (Βλ.http://www.europeansocialsurvey.org και http://www.ekke.gr/ess και Ελευθεροτυπία, 6/11/2003).





6) Δεν πρέπει, δε, να παραβλεφθεί η ευθύνη της κοινότητας των Ελλήνων ιστορικών στην εδραίωση αυτών των παραδοσιακών εθνοκεντρικών αντιλήψεων.

Όπως σημειώνει ο Π. Κιτρομηλίδης: ο «εθνικιστικός λαϊκισμός, από τον οποίο δεν μπόρεσε να χειραφετηθεί η Αριστερά, προσέδωσε στη ρομαντική θεωρία [περί έθνους] κανονιστικό χαρακτήρα με γενικότερη απήχηση στην κοινωνία και τη διανοητική ζωή.
[...] το κανονιστικό πλαίσιο του εθνικού λόγου που καθιέρωσε το παπαρρηγοπούλειο σχήμα ως μια από τις θεμελιώδεις του παραδοχές υπήρξε κοινό σε κορυφαίους συντηρητικούς στοχαστές που εξέφρασαν με απόλυτη σοβαρότητα και συνοχή τη συμβατική αντίληψη του έθνους, όπως ο Κ. Τσάτσος ή ο Δ. Ζακυθηνός, σε φιλελεύθερους που αναζητούσαν εναλλακτικούς τρόπους πνευματικής έκφρασης του Ελληνισμού, όπως ο Γ. Θεοτοκάς, ο Γ. Σεφέρης και ο Ι.Θ. Κακριδής, και σε αριστερούς στοχαστές, όπως ο Νίκος Βέης, ο Αλέξανδρος Σβώλος και ο Νίκος Σβορώνος»
(Π. Κιτρομηλίδης, «Η ιδέα του έθνους και της εθνικής κοινότητας στην ελληνική ιστοριογραφία», στο Πασχάλης Κιτρομηλίδης – Τριαντάφυλλος Σκλαβενίτης (επιμέλεια), Ιστοριογραφία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας 1833-2002, τόμ. Α΄, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Αθήνα 2004, σσ. 42-43.. ).

7) Για το ίδιο θέμα σημειώνει ο Γ. Δερτιλής:
«Από συστάσεως του ελληνικού κράτους έως τη δεκαετία του 1970, οι περισσότεροι έλληνες ιστορικοί (διότι υπήρξαν και εξαιρέσεις, βεβαίως) ασχολήθηκαν αμέσως ή εμμέσως με την προσπάθεια να δομήσουν το λόγο του ελληνικού εθνικισμού και να νομιμοποιήσουν την πράξη του [...].
Ήταν τόσο πολύ αφοσιωμένοι […] σ’ αυτό το ειδικό ζητούμενο της εθνικής τους συνείδησης, ζητούμενο έμμονο και συμπλεγματικό, ώστε προσανατολίστηκαν σχεδόν αποκλειστικώς στη σύνδεση του Ελληνισμού με το Βυζάντιο και με την αρχαιότητα, άμεση ή έμμεση [...].
Ήταν τόσο απορροφημένοι […] από τον (κάπως αφελή) ιστορικισμό τον οποίο τους επέβαλλε το έμμονο και συμπλεγματικό ζητούμενο της εθνικής ταυτότητας ώστε, θεωρητικώς και μεθοδολογικώς, πίστευαν ειλικρινώς ότι δεν όφειλαν να επικοινωνήσουν με τις κοινωνικές επιστήμες» (Γιώργος Δερτιλής, «Σιωπές, μονομέρειες και μόδες στην ιστοριογραφία», ό.π., σσ. 278-279).

Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://www.alfavita.gr/artra/artro20070417c.php

***

Αντί επιλόγου παραθέτω μια υπέροχη σκέψη του Γιώργου Γιαννουλόπουλου από άρθρο του στην Ελευθεροτυπία της 14/3/2007 (Η γελοιογραφία της Ιστορίας) στο οποίο αποδομεί εύκολα τον λαϊκίστικο βερμπαλιστικό αριστερο-εθνικιστικό λόγο του γελοιογράφου Στάθη (επίσης της Ελευθεροτυπίας):

"Εδώ σκαλώνουν όσοι διαλαλούν την αδιάλειπτη συνέχεια του Ελληνισμού:
η εθνική ταυτότητα, μια έννοια που δημιουργήθηκε μαζί με το εθνικό κράτος για να υποκαταστήσει τις ταυτότητες που προηγήθηκαν (φυλετική, εθνοτική, θρησκευτική), προβάλλεται αναχρονιστικά στο παρελθόν ως προϋπάρξασα και αναλλοίωτη επί χιλιάδες χρόνια.
Ετσι η Ιστορία γίνεται μεταφυσική, με προφανείς ιδεολογικές προεκτάσεις.
Δηλαδή, αντί να παράγει τα κοινωνικά φαινόμενα, αναδεικνύει την ουσία των πραγμάτων.

Εδώ όμως παραμονεύει και η ειρωνεία: ενώ επικρίνουν όσους μιλούν για ιστορικές κατασκευές, οι ελληνόφρονες κάνουν ανεπίγνωστα ακριβώς αυτό που καταδικάζουν, εφόσον η θεωρία τους εξουσιοδοτείται από μια στιγμή ιδεολογικής λήθης -δηλαδή, δεν ξεχνούν απλώς, αλλά ξεχνούν ότι ξεχάσαν-, για να μπορέσουν στη συνέχεια να ανακαλύψουν ως πραγματολογικό στοιχείο ό,τι έχουν οι ίδιοι κατασκευάσει: τον διαχρονικό Ελληνα ως ιστορικό υποκείμενο που δεν υπόκειται στην Ιστορία.

Όλο το άρθρο:
http://www.diamet.gr/sx_printText.asp?textID=3225

doctor

Παρασκευή 18 Μαΐου 2007

Σέρρα (Πυρρίχειος)

O Σπουδαιότερος από του χορούς του Πόντου είναι ο Πυρρίχειος (χορός της φωτιάς) που αποτελεί αρχαιοελληνική πολιτισμική κληρονομιά.
Τον χόρεψαν οι Κουρήτες, οι Αθηναίοι στα Παναθήναια και οι Λάκωνες στα Διοσκούρεια.
Οι Έλληνες του Πόντου τον διατήρησαν ζωντανό έως τις μέρες μας.
Ο Πυρρίχειος είναι οπωσδήποτε πολεμικός χορός και χορεύεται με όπλα.
Ο Αριστοφάνης (450-388 π.Χ) αναφέρει ότι αυτός ο χορός ήταν στρατιωτικός και ένοπλος, ο δε Πλάτων (427-347 π.Χ.) περιγράφει τον Πυρρίχειο ως πολεμικό χορό με φάσεις άμυνας και επίθεσης και με τους χορευτές παρατεταγμένους με τα όπλα τους σε στρατιωτική διάταξη.
Ο Όμηρος τον θεωρούσε ως ένα από τους σπουδαιότερους χορούς.
Ο Πυρρίχειος χορός λέγεται και Σέρρα, επειδή χορευόταν κυρίως κοντά στον ποταμό Σέρρα της Τραπεζούντας.

Οι γρήγορες κινήσεις του σώματος,
η σύσφιξη των χορευτών μεταξύ τους,
η βίαια στροφή των ποδιών στο δάπεδο,
οι συσπάσεις των μυών του σώματος,
ο ενθουσιασμός που καταλαμβάνει τους θεατές όταν βλέπουν τους χορευτές,
όλα αυτά προσδίδουν αίγλη και πρωτοτυπία στο χορευτικό αυτό σύμπλεγμα.

Μπορεί κάποιος να κατατάξει τον Πυρρίχειο μεταξύ των διασημοτέρων χορών.
Παλαιότερα, ο Πυρρίχειος λεγόταν στην Κύπρο "πρόλις", στην Μακεδονία "τελεσίας", στην Κρήτη "ορδίτης ή επικρήδιος" στη Θράκη "κλαβρισμός". Παραλλαγές του, σήμερα, στην Κρήτη, είναι ο Πεντοζάλης (ή Πεντοζάλι) και ο πηδηχτός.

Απολαύστε τον χορό:
http://www.youtube.com/watch?v=T8Q4iMtBoCc

Σας άρεσε η μελιστάλακτη-Photo shop περιγραφή του χορού;

Για μπείτε για σκοτσέζικο ντους τώρα (τα παρακάτω είναι από τον φίλο abdal):

1. Πυρρίχειος

Όλοι οι χοροί που χορεύονται γύρω από φωτιά είναι πυρρίχειοι.
Το να προσπαθούμε να ταυτίζουμε έναν χορό του Πόντου όπως είναι σήμερα (ή τα πρόσφατα χρόνια) γνωστός με ένα σύνολο από χορούς της ελληνόφωνης σφαίρας είναι πρόχειρο (μια μελέτη τους δείχνει ότι είναι και λανθασμένο).
Ακόμη περισσότερο, το να κάνουμε αβασάνιστες αναγωγές σε αρχαίους πυρρίχειους είναι έως και κωμικό. (Γιατί άλλωστε δεν ρίχνουμε μια ματιά και σε ανάλογους πυρρίχειους στον Καύκασο, τη Μεσοποταμία, την Ανατολία, τα νησιά, στη Β. Αφρική κλπ κλπ;

Θα λέγεμε και τότε, με την ίδια άνεση, ότι "Ο Πυρρίχειος" είναι απολύτως... "αρχαιοελληνικός";
Αν ναι, για ποιον από όλους τους --υποθετικούς!-- πυρρίχειους του μακρινού παρελθόντος θα μιλάμε; Και με τι στοιχεία;)
Δυστυχώς ΚΑΝΕΝΑΣ από τους μελετητές δεν έχει στα σοβαρά τεκμηριώσει κάποια ομοιότητα (βήματα, κίνηση, περίσταση κλπ) με αρχαιοελληνικούς χορούς (πώς να το κάνει άλλωστε; κάποια αγγεία και ανάγλυφα που δείχνουν χορό δεν δίνουν --καθόλου-- επαρκείς πληροφορίες) πέρα των προφανών: πρόκειται για χορό γύρω από/πλάι σε φωτιά.
Το ότι είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ παραδοσιακά ανδρικός χορός ελέγχεται (πόσο πίσω φτάνει κανείς στην παράδοση;).
Άλλωστε πολλοί "γέρανοι" πυρρίχειοι χοροί ήταν μεικτοί.

2. Σέρρα.

Πιθανώς λατινικής προέλευσης. Ενδέχεται να δηλώνει την οροσειρά του Πόντου (Ποντιακές Άλπεις), που έκοβε εντελώς το πέρασμα προς τον Εύξεινο Πόντο μέχρι που οι Ρωμαίοι έφτιαξαν τον περίφημο βουνίσιο δρόμο προς την Τραπεζούντα. Το θέμα του ονόματός του χορού αυτοού είναι πολύ ενδιαφέρον αλλά τεράστιο.









http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=7995


ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΘΝΟΣ", ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΜΑΪΟΥ 2007


Το βιβλίο-αφιέρωμα έχει συγγράψει ο κ. Βλάσσης Αγτζίδης, διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας.

Το βιβλίο δυστυχώς παίζει Ελλάδα-Τουρκία 100-0 και μεροληπτεί αποτελώντας έτσι ένα ακόμη βιβλίο ιστορικής προπαγάνδας και όχι σοβαρή ιστορική μελέτη.

Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω πως η γενοκτονία των Ποντίων έγινε θέμα προπαγάνδας των ακροδεξιών και θέμα αδιαφορίας των "προοδευτικών"...

Ένα γεγονός καταδικασμού του εθνικισμού έγινε σημαία προπαγάνδας των ελλήνων εθνικιστών και φασιστών.

Οι προοδευτικοί ενώ μιλάνε για το Ολοκαύτωμα ή για κάθε εθνοκάθαρση στα πιο απίθανα σημεία του κόσμου, στο θέμα των ποντίων φοβούνται να μιλήσουν για να μην τους χαρακτηρίσουν ως εθνικιστές!


doctor

Πέμπτη 10 Μαΐου 2007

Στα ψιλά των εφημερίδων...

Μια είδηση που λογικά θα έπρεπε να μονοπωλεί τα δελτία των ειδήσεων και τα ακροδεξιά έντυπα που τόσο καιρό πούλαγαν πατριωτισμό με τη σέσουλα.

Ένα γεγονός για το οποίο όλοι οι -υποτίθεται- πατριώτες και εθναμύντορες, όλοι αυτοί που αντέδρασαν τόσο επίμονα στο βιβλίο της ιστορίας της Στ' Δημοτικού, λέγοντας ότι θέλουν να διασώσουν την ιστορία τους, θα έπρεπε να διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας.




Kαι όμως, μόλις χθες (9/5/2007) η σημερινή κυβέρνηση διέπραξε ένα έγκλημα κατά της ιστορίας αυτού του τόπου.

Παρακολουθείστε τα γεγονότα:

Α) Οι γνωστές "εξυπνάδες" και πολιτικάντικες υποσχέσεις:

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=790200

Β) Η εξαγγελία διεξαγωγής της ...μάχης:

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=789292

Γ) Και η τραγωδία:

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=800783&lngDtrID=244


Τόσο κοστολογείται η ελληνική επανάσταση από τους κυβερνώντες: 125.000 ευρώ.
Ούτε σεντ παραπάνω!
113 έγγραφα, 1.000 ευρώ περίπου για το κάθε έγγραφο...

Ενώ η κρατική ΕΡΤ θα δώσει 30.000.000 ευρώ για να βλέπουμε τις ΠΑΕ του Κόκκαλη και του Βαρδινογιάννη...

Που είναι οι Χριστόδουλοι, οι Καρατζαφέρηδες, ο Στάθης, ο Ζουράρις και οι λοιποί εθναμύντορες;

Κανένας δεν είπε τίποτα, η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων.

Στο Αντίβαρο ούτε κουβέντα. Τσάμπα μάγκες όλοι τους...

Και αναδεικνύω το θέμα εγώ, ένας οπαδός της παγκοσμιοποίησης, χαρακτηρισμένος πολλάκις από τους εθνικιστές ως εθνικός μειοδότης και ανθέλλην.

Να σας χέσω όλους σας πατριώτες του κερατά...
Πουλάνε την ιστορία σας και σεις βλέπετε Eurovision και η μόνη σας ασχολία είναι το βιβλίο της ΣΤ' Δημοτικού.

Ανθρωπάκια, αν διαβάζατε ιστορία θα καταλαβαίνατε τι έγκλημα διέπραξε η ανεκδιήγητη Γιαννάκου.

Έχετε και το θράσσος να αυτοαποκαλείστε απόγονοι των αρχαίων ελλήνων τρομάρα σας...

doctor

Παρασκευή 4 Μαΐου 2007

Κάποιος είπε πως η αγάπη σ'ένα αστέρι κατοικεί

Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ






Περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ'ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα'μαι εκεί


Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα'ναι αργά







Στα πουλιά μιλάω
και στα δέντρα τραγουδώ
Κάποιον αγαπάω
Κι οταν τραγουδάω
προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω


Κάποιος είπε πως ο δρόμος

είναι η φλέβα της φωτιάς

ψυχή μου πάντα να κυλάς



Κάποιος είπε πως ταξίδι

είναι μόνο η προσευχή

καρδιά μου να'σαι ζωντανή




Κάποιος είπε πως η αγάπη

σ'ένα αστέρι κατοικεί

αύριο βράδυ θα'μαι εκεί


Κάποιος είπε πως ο έρωτας

για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα'ναι αργά