Για τον Αλέξη

Ένας φόνος.

Και μετά : ο θάνατος ενός παιδιού στον βωμό της τηλεθέασης, στην υπηρεσία της αντιπολίτευσης, άλλοθι για να καεί η Αθήνα, ευκαιρία για να ακούσουμε για άλλη μια φορά τα ίδια και τα ίδια.

Όσο για τις καταστροφές, πρέπει να καταλάβουμε κάτι: το 1/5 της κοινωνίας μας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας."Στην Ελλάδα, νοικοκυριό με ένα άτομο θεωρείται ότι βρίσκεται στα όρια της φτώχειας όταν το εισόδημά του σε ετήσια βάση δεν ξεπερνά τα 4.264 ευρώ" Πηγή: Ημερησία
Μετά τα χθεσινά, και ο πιο αφελής μπορεί να καταλάβει ότι όλες αυτές οι καταστροφές σε πολλές πόλεις στην Ελλάδα ήταν ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ, και δεν έγιναν όλες από τους γνωστούς 100-200 αναρχικούς που υπάρχουν μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Έγιναν από νέα παιδιά που ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ επέλεξαν αυτόν τον τρόπο αντίδρασης.
Και μην μου πείτε ότι υπάρχει σοβαρός αναρχικός πυρήνας σε Λάρισα, Κοζάνη, Βέροια, Χανιά, ή Γιάννενα.Υπάρχουν νέοι άνθρωποι, 18-20 ετών, των οποίων οι γονείς έχασαν την δουλειά τους, και μετά η τράπεζα τους πήρε το σπίτι.
Πολλά από αυτά τα παιδιά, που ανήκουν στο αποκλεισμένο κομμάτι της κοινωνίας μας (υπολογίζεται στο 22%) κατέβηκαν χθες σε πολλές πόλεις με έναν σκοπό: να σπάσουν την τράπεζα που τους πήρε το σπίτι.
Υπάρχει ΠΡΟΒΛΗΜΑ στην χώρα μας και το οποίο θα μεγαλώσει σύντομα.
Ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας οδηγείται στον εξτρεμισμό διότι την ώρα που ζει στην φτώχεια και την ανέχεια, βλέπει λαμόγια γιατρούς, δικηγόρους, εφοριακούς, τελωνειακούς, εργαζόμενους σε πολεοδομίες, συμβολαιογράφους και τόσους άλλους να κάνουν μεγάλες περιουσίες με τα φακελάκια, με τα γρηγορόσημα, με τα λαδώματα.Βλέπει καλογέρους και μητροπολίτες να ζούνε μέσα στην χλιδή, με καταθέσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Βλέπει την πολιτική εξουσία βουτηγμένη στην διαφθορά και στα σκάνδαλα.
Μην ζητάτε λοιπόν από αυτό το καζάνι που βράζει να σεβαστεί την τράπεζα του Λάτση ή του Βγενόπουλου. Αυτό το καζάνι επίσης δεν έχει την ψυχραιμία και την νηφαλιότητα ώστε να διαχωρίσει τον Λάτση από το περίπτερο της κυρα Μαρίας.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας πνίγεται, ασφυκτιά, πεινάει και υποφέρει.
Και αυτές οι καταφανείς αντιθέσεις, αυτή η λάθος κατανομή πλούτου (το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού (κάτοικοι Ευρώπης και ΗΠΑ) κατέχει περισσότερο από το 40% του παγκόσμιου πλούτου και το πλουσιότερο 10% κατέχει το 85% του παγκόσμιου πλούτου,συγχρόνως, το φτωχότερο 50% έχει στην κατοχή του σχεδόν μόλις το 1% του παγκόσμιου πλούτου) που όσο πάει θυμίζει την προεπαναστατική Γαλλία οδηγούν σε καταστάσεις μπροστά στις οποίες η χθεσινή θα χαρακτηριστεί ως παιδική χαρά.

Διαχωρίζω φυσικά την θέση μου από τους κατ'επάγγελμα κουκουλοφόρους ή τους πλιατσικολόγους. Ούτε βέβαια επικροτώ την βία. Απλώς προσπαθώ να την ερμηνεύσω όσον αφορά αυτά τα παιδιά που βγήκαν για πρώτη φορά στους δρόμους και έδρασαν κατ'αυτόν τον (σίγουρα λάθος) τρόπο.
Αν η επίσημη εξουσία θεωρεί ότι όλοι όσοι προξένησαν καταστροφές είναι κοινών αντιλήψεων και δεν καταφέρει να διαχωρίσει ένα μεγάλο τμήμα τους και να το "ακούσει", τότε φοβάμαι ότι οι γνωστοί-άγνωστοι θα βρούνε τεράστιο υλικό προς στρατολόγηση.

doctor