Νταρφούρ και Παλαιστίνη

Αυτές τις ημέρες τα δελτία ειδήσεων σε όλο τον κόσμο-και πολύ περισσότερο στην χώρα μας- ασχολούνται διεξοδικά με τη νέα επίθεση του Ισραήλ στη λωρίδα της Γάζας. Ανταποκρίσεις, αναλύσεις, πάνελ και συζητήσεις με ειδικούς και «ειδικούς».

Δικαίως.

Δικαίως ο κόσμος ξεσηκώνεται βλέποντας τα "παιδιά του Ολοκαυτώματος" να μεταμορφώνονται από θύματα σε θύτες.

Δικαίως αγανακτεί και διαδηλώνει.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για μια ευαισθητοποιημένη κοινή γνώμη που δεν μπορεί να βλέπει άμαχους να σκοτώνονται και μικρά παιδιά να μην έχουν να φάνε.

Ισχύει κάτι τέτοιο;

Φοβάμαι πως όχι.
512 οι νεκροί μέχρι αυτή τη στιγμή στην λωρίδα της Γάζας και χιλιάδες οι διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο.

Όμως, πόσες πορείες έχουν γίνει στην χώρα μας για το Νταρφούρ;

Πόσο έχει ξεσηκωθεί η κοινή γνώμη για τα όσα συμβαίνουν εκεί;

Ο αριθμός των νεκρών στο Νταρφούρ εκτιμάται σε 300 με 400.000 και ο αριθμός των προσφύγων στους 1.200.000.

1.600 καμένα χωριά, 130.000 κατεστραμμένα κτίρια, σχολεία, και τεμένη, ατελείωτοι προσφυγικοί καταυλισμοί.

Οι συγκρούσεις συνεχίζονται αμείωτες και η κατάσταση είναι τραγική.

Το Νταρφούρ έχει 6.000 παιδιά που υπηρετούν ως στρατιώτες, σύμφωνα με έκθεση της UNICEF.

Η πραγµατικότητα της βίας δεν αναλύεται επιτυχηµένα, ούτε, πολύ περισσότερο, δίνεται λύση στο πρόβληµα µε το να ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι κάτοικοι της Αφρικής είναι υπανάπτυκτοι και γι’ αυτό συµβαίνουν όσα συµβαίνουν. Το πρόβληµα αφορά όλη την ανθρωπότητα και κυρίως τα δυτικά και αναπτυγµένα κράτη.

Σύµφωνα και µε τον Ουµπέρτο Έκο και το βιβλίο του «Με το βήµα του Κάβουρα», «ήδη από τα τέλη τής προηγούµενης χιλιετίας σηµειώθηκαν δραµατικά βήµατα προς τα πίσω. Έχει κανείς την εντύπωση ότι η Ιστορία, εξουθενωµένη από όλα αυτά τα άλµατα που σηµειώθηκαν κατά τις δύο προηγούµενες χιλιετίες, αρχίζει να κινείται ταχύτατα προς τα πίσω, παραπαίοντας… µε το βήµα τού κάβουρα».

http://www.msf-media.gr/photos/07darfur/index.htm

Πίσω από αυτή την επιλεκτική δημοσιότητα, πίσω από αυτή την επιλεκτική κρίση των πολιτικών κομμάτων κρύβεται κάτι βαθύτερο: τους φόνους στην Παλαιστίνη δεν τους διαπράττει ο οποιοσδήποτε. Τους διαπράττουν οι "μισητοί" εβραίοι με συνεργούς τους "ιμπεριαλιστές αμερικανούς".

Ενώ στο Νταρφούρ, σκοτώνονται οι "αράπηδες" μεταξύ τους. Ούτε ιμπεριαλιστές υπάρχουν εκεί, ούτε σιωνιστές...

Μέσα από αυτό το επιλεκτικό ενδιαφέρον υποφώσκει ένας υποσυνείδητος [;] αντισημιτισμός και μία σπάνια ευκαιρία για την Αριστερά να κατακεραυνώσει πάλι τους ιμπεριαλιστές που αιματοκυλούν τον κόσμο. Μόνο που το ΚΚΕ τηρούσε "σιγή ιχθύος" όταν τα σοβιετικά στρατεύματα εισέβαλλαν στο Αφγανιστάν, στην Βουδαπέστη, στην Πράγα...

Κοινώς, το δράμα του παλαιστινιακού λαού αποτελεί "βούτυρο στο ψωμί" του αντισημίτη, του αντιιμπεριαλιστή αλλά και του ρατσιστή ("υποανάπτυκτοι αράπηδες είναι στο Νταρφούρ..."). Έτσι, οι μερικές χιλιάδες νεκροί παλαιστίνιοι έχουν μεγαλύτερη αξία από τους 300-400.000 νεκρούς του Νταρφούρ.

Εγώ προσωπικά πονάω για κάθε ανθρώπινη ζωή που χάνεται σε κάθε πόλεμο, για κάθε παιδική ψυχή που σβήνει με ένα "γιατί" -γεμάτο απορία- ζωγραφισμένο σε ένα ζευγάρι αθώα μάτια. Δεν συμψηφίζω, δεν απλοποιώ, δεν διαγράφω και κυρίως δεν κινώ την σκέψη μου με βάση την ειδησεογραφία.

Η βία πρέπει να είναι καταδικαστέα από όπου κι αν προέρχεται.

Κάθε ζωή είναι ιερή, κάθε ανθρώπινο σώμα έχει δικαίωμα στη ζωή.

***

Σήμερα 3 αστυνομικοί δέχθηκαν επίθεση στα Εξάρχεια.

Ένας αστυνομικός 21 ετών παραλίγο να χάσει την ζωή του. Ο κόσμος που επιθυμούν κάποιοι έχει πολλά κοινά με αυτόν που νομίζουν ότι καταστρέφουν.

doctor

Υ.Γ. Την μία από τις χθεσινές πορείες στην Αθήνα την διοργάνωσαν οι εξής : το ΚΚΕ, η ΚΝΕ και το ΠΑΜΕ! Η μανιοκατάθλιψη του ΚΚΕ εμφανίζεται πλέον ως το τρισυπόστατον της μιας θεότητας...

Υ.Γ.2 Όσο για την αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί το Ισραήλ αλλά και η Χαμάς παραθέτω ένα έξοχο και επίκαιρο όσο ποτέ κείμενο του Θανάση Τριαρίδη: http://www.triaridis.gr/keimena/keimD010.htm