Μακεδονικό πρόβλημα [;]

Βλέπω κάθε ημέρα στα κανάλια το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο ενημέρωσης (πόσο μάλλον εμβάθυνσης) όσον αφορά το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ το οποίο νομίζω «παίζει» στην επικαιρότητα περισσότερο ως άλλοθι για την ΝΔ ώστε να ξαναπάει σύντομα (τον Μάρτιο λένε) σε εκλογές, παρά ως πολιτικό πρόβλημα (το οποίο έχει ήδη λυθεί, μιας και εκατοντάδες χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει την γείτονα χώρα ως Μακεδονία και εμείς πιστοί στον στρουθοκαμηλισμό μας την αποκαλούμε «Σκόπια»).

Το σημερινό μου θέμα, έχει ως σκοπό μια πιο βαθιά ενημέρωση με παράθεση –αξιόλογων πιστεύω- πηγών της «άλλης πλευράς» που τόσο λίγο ακούγονται στα ΜΜΕ της χώρας μας. Λίγο από αυτό το «λίγο» ήταν στην εξαιρετική εκπομπή «Έρευνα» του Παύλου Τσίμα στο MEGA στις 13/3/2007, έρευνα που έγινε με θέμα το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού.

Η εκπομπή επισκέφτηκε την ΠΓΔΜ και συνομίλησε εκτός των άλλων με τον κ. Ντιένκο Μαλέφσκι. Απομαγνητοφωνώ την συνέντευξη που στην εκπομπή βρίσκεται στο παρακάτω χρονικό σημείο: 46:00-47:49. Αφηγείται ο Παύλος Τσίμας:


O Ντιένκο Μαλέφσκι ήταν ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της χώρας της ΠΓΔΜ.
Ήταν εκείνος που βρέθηκε απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά στις διαμάχες της εποχής.
«Ήταν μια τραγωδία», μας λέει σήμερα, «που οι πιο μετριοπαθείς πολιτικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να φτάσουν τότε σε έναν συμβιβασμό» [1].
Όσο για τον Αλέξανδρο και την θέση του στην ιστορία της χώρας, ο Μαλέφσκι αναγνωρίζει ότι αυτό είναι προϊόν σκοπιμότητας μάλλον, παρά ιστορικής παράδοσης:

«Η ιδέα πως ο Μέγας Αλέξανδρος μας ανήκει ήταν στα μυαλά μερικών περιθωριακών ομάδων μόνο. Ήταν ασήμαντη στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας μας. Όμως το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τα παλιά Βαλκανικά Έθνη έχουν μάθει να νομιμοποιούνται μέσω της ιστορίας. Στα Βαλκάνια, για να σε αναγνωρίσουν σαν κράτος πρέπει να έχεις ιστορία δύο χιλιάδες, τρεις χιλιάδες χρόνια.
Αφού λοιπόν μας υποχρεώσατε να εφεύρουμε μια ιστορία, την εφηύραμε!».

Για τον Μαλέφσκι, η χώρα του εξωθήθηκε από την άρνηση του συμβιβασμού της Ελλάδας σε μια παράλογη κούρσα στην ιστορία για να θεμελιώσει παράλογα δικαιώματα σε αυτή:

«Η πίεση που δεχτήκαμε από τον ελληνικό πολιτικό κόσμο, είχε ως αποτέλεσμα να ηττηθούμε εμείς οι μετριοπαθείς και την θέση μας να πάρουν τα ριζοσπαστικά εθνικιστικά στοιχεία.
Αφού λοιπόν δεν μας επιτρέψατε να υπάρξουμε με αξιοπρέπεια ως κράτος δίπλα σας και δεν μας δώσατε τον χρόνο να λύσουμε σιγά σιγά τα προβλήματά μας, τις ιστορικές μας διαφορές, μας υποχρεώσατε να αρχίσουμε να σκάβουμε κι εμείς την ιστορία όσο βαθιά σκάβετε κι εσείς.
Εσείς μας οδηγήσατε στην αγκαλιά των ακραίων εθνικιστών που τώρα λένε πως είμαστε απευθείας απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η αντίδρασή σας ήταν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, σαν να θέλατε να συμβεί αυτό που συνέβη».

***

Με βάση τα παραπάνω, νομίζω ότι η ελληνική αδιαλλαξία (καταστροφική όπως βλέπετε αν διαβάσετε παρακάτω τα όσα παραθέτω στην 1η υποσημείωση) λειτούργησε στους γείτονές μας έτσι ώστε τους συσπείρωσε και τους έκανε να δούνε την ιστορία τους τελείως διαφορετικά, φτιάχνοντας ακόμη πιο τερατώδεις εθνικούς μύθους για να αμυνθούν.
Η αδιαλλαξία της ελληνικής πλευράς λειτούργησε στην ΠΓΔΜ, όπως λειτούργησε στην Ελλάδα ο Fallmerayer [2], ο οποίος εν αγνοία του ένωσε τους έλληνες λογίους και ιστορικούς, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να τον αντικρούσουν δημιούργησαν (όπως οι γείτονές μας σήμερα) πιο τερατώδεις εθνικούς μύθους με κυριότερο αυτόν της τρισχιλιετούς συνέχειας του ελληνικού Έθνους [3].

***

Παραθέτω τώρα την άποψη του Παύλου Φιλίποβ Βοσκόπουλου ο οποίος είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Ε.Ε.Σ. – Ουράνιο Τόξο και Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Ε.Ε.Σ.- Ευρωπαϊκό Πολιτικό Κόμμα:

«Θα είναι βέβαια λυπηρό αν οι γείτονες φτιάξουν μια παρόμοια εικόνα-καρικατούρα με αυτήν του ελληνικού εθνικισμού αλλά το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί είναι: Όπως ακριβώς μια χώρα όπως η δική μας είχε το δικαίωμα να κατασκευάσει τον «εθνικό της μύθο» περί αρχαίας καταγωγής και «ένδοξου παρελθόντος», δεν θα ‘πρεπε να σεβαστεί το δικαίωμα μιας άλλης χώρας να κατασκευάσει τον δικό της εθνικό μύθο με παρόμοια υλικά;» [4]


Τέλος, απευθύνομαι στους «αδιάλλακτους» μάγκες, λεβέντες ελληναράδες που τόσο έχουν βλάψει αυτή τη χώρα:

Όταν είχατε την ευκαιρία αγαπητοί νεοέλληνες να λύσετε το ζήτημα της ονομασίας της γείτονος χώρας, προτιμήσατε την στάση του "τσαμπουκά" και κατεβαίνατε στα συλλαλητήρια ως μαινόμενοι ταύροι με τους παπάδες και τον Παπαθεμελή αυνανιζόμενοι εθνικά και ονειρευόμενοι σύνορα με την Σερβία, ερήμην στοιχειώδους επίγνωσης των προσεκτικών λεπτών διπλωματικών χειρισμών που απαιτούντο εκείνη την εποχή.

Όλος ο εσμός των εθνικιστών και των θρησκόληπτων απέρριπτε οποιαδήποτε αναφορά στον όρο Μακεδονία και η Νέα Δημοκρατία τότε για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς ήγετο και εφέρετο από την μάζα, πράγμα που σοφά δεν έπραξε ο ρεαλιστής κ.Σημίτης έπειτα από λίγα χρόνια στην κρίση των Ιμίων και στους βομβαρδισμούς της Σερβίας.
Την ώρα των συλλαλητηρίων κατέβαιναν σύσσωμα σχολεία, στρατόπεδα, ΚΑΠΗ, έκλειναν τα μαγαζιά και όλοι ΕΣΥΡΟΝΤΟ στους δρόμους για να ικανοποιήσουν τις άρρωστες ορέξεις των εθνικιστών και των παπάδων.
Όποιος δεν συμμετείχε (μεταξύ αυτών και εγώ τότε) εθεωρείτο ως εθνικός μειοδότης και προδότης του Έθνους.
Δεν σας άρεσε το "Σλαβομακεδονία" ούτε το "Βόρειος Μακεδονία", ούτε το "Νέα Μακεδονία"...
Πάρτε τώρα μια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ σκέτη και με τις υγείες σας...
Να χαίρεστε τους εθνοσωτήρες σας.


doctor

01/11/2007 update!

Ακολουθεί η συνέντευξη που προανέφερα. Thanx Mickey!!!

______________________________________________________


[1]

1) Η πρώτη ευκαιρία μας δόθηκε μετά τρίμηνο από την τότε ΕΟΚ στην καθοριστική Σύνοδο του Μάαστριχτ με την ονομασία "Σλαβομακεδονία" πράγμα που απέρριψε ο έλλην ΥΠΕΞ Σαμαράς, με την θέση τριών όρων εκ των οποίων ο τρίτος "απαγόρευε την χρήση ονομασίας υπονοούσης εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον γειτονικού κράτους". Και την μεν προσφορά εδημοσιοποίησε το "Μπι-Μπι-Σι" στις 14 Ιανουαρίου και ο αντίστοιχος "Εκόνομιστ" και ό,τι παραμένει έως τώρα αδιευκρίνιστο είναι αν την ονομασία "Σλαβομακεδονία" απέρριψαν τότε από κοινού Πρωθυπουργός και ΥΠΕΞ Σαμαράς ή αν ο Σαμαράς προκατέλαβε τον Μητσοτάκη "παραλείψας να του τηλεφωνήση" κατά το σχετικό παράπονο του τελευταίου."


2) Η δεύτερη ευκαιρία μας δόθηκε με το "Πακέτο "Πινέιρο" μετά πεντάμηνο (Απρίλιος 1992). Είχαν μεσολαβήσει η κατάρρευση του δόγματος της ενότητος της Γιουγκοσλαβίας, με την αναγνώριση των αποσχίσεων Κροατίας, Σλοβενίας και Βοσνίας, ύστερα από το βλακώδες βέτο του Γερμανού ΥΠΕΞ Γκένσερ, που άνοιξε διάπλατα την πύλη του πολέμου και την αγωνία της Ευρώπης να προλάβη την αποσταθεροποίηση όλων των Βαλκανίων. Αλλά είχε μεσολαβήσει και η ανάφλεξη του Ελληνισμού, που διαδήλωνε ανά την υφήλιο ότι "η Μακεδονία είναι Ελληνική" πράγμα που έδινε το προβάδισμα στο όνομα και όχι στους οποιουσδήποτε όρους οικοδομήσεως εμπιστοσύνης μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων.
Εφω και μολονότι η ΕΟΚ δια του προεδρεύοντος Πορτογάλου Πινέιρο μας προσέφερε πακέτο μέτρων κατοχυρωτικών των Ελληνικών θέσεων (όπως τροποποίηση όλων των επίμαχων άρθρων του Σκοπιανού Συντάγματος, δήλωση της Βουλής τους περί ανυπαρξίας μειονότητος στην Ελλάδα κλπ), εντούτοις ο Μητσοτάκης απέρριψε την προσφορά διότι το προτεινόμενο όνομα "Βόρειος Μακεδονία" ήταν χειρότερο από εκείνο της πρώτης προσφοράς (Σλαβομακεδονία). Πράγματι ενώ αυτό απέδιδε την διαμορφωμένη κατάσταση της Τιτοϊκής 40ετίας (με μόνους δυσαρεστημένους τους αλλογενείς Αλβανούς των Σκοπίων) το όνομα "Βόρειος Μακεδονία", καίτοι υποδήλωνε γεωγραφικό χώριο, εντούτοις συνδεόταν με την έννοια διηρημένων εθνών (Κροατία, Βιετνάμ, Ιρλανδία, Γερμανία) τα οποία επιζητούσαν την ενοποίησή τους. Πάντως ότι τα Σκόπια δέχονταν τότε αυτό το όνομα απεκάλυψε ο Μητσοτάκης με συνέντευξή του στην "Μόντ" (9.3.93).


3) Η τρίτη ευκαιρία μας εδόθη τον Ιούνιο 1993 από τους Μεσολαβητές του ΟΗΕ Βάνς και Όουεν. Το πακέτο προσέφερε κάτι λιγότερο από το προηγούμενο Πινέιρο στο κεφάλαιο μέτρων εμπιστοσύνης αλλά ένα νέο όνομα, την "Νέα Μακεδονία".
Αυτό πλέον άρεσε περισσότερο στα Σκόπια, διότι αντί οποιουδήποτε γεωγραφικού προσδιορισμού άφηνε την εντύπωση ότι το νέο κράτος αποτελεί τον κατ' ευθείαν διάδοχο της κλασικής Μακεδονίας ως αυτοτελούς κρατικής οντότητος της Ιστορίας.
Έντονη η δυσφορία στην Αθήνα, η οποία αντιπρότεινε το όνομα "Σλαβομακεδονία" - αυτό που μας είχε προσφερθεί τον Δεκέμβριο 1991 και το απορρίψαμε.
Προ του αδιεξόδου ενεργοποιήθηκε ένα "νον παίηπερ" του Τζούνη (Υφ. ΥΠΕΞ μετά την απόλυση Σαμαρά), το οποίο είχε στο μεταξύ επικυρωθή στην επόμενη Σύνοδο της Λισσαβώνος, με το οποίο εισήγετο η ευρεσιτεχνία της Διπλής Ονομασίας, κατά την οποία τα Σκόπια έχουν έναντι του ΟΗΕ το FYROM (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) και στις διμερείς σχέσεις τους με τα 180 κράτη του κόσμου "όποιο όνομα θέλουν" κατά την δήλωση Μητσοτάκη, δηλαδή το Συνταγματικό, με το οποίο έκτοτε έχουν αναγνωρισθή από πλέον των 100 κρατών. Πηγή: Εφημερίδα "Ελληνικός Κόσμος", 10.10.2007

[2] Για τον Fallmerayer βλ.: Η θεωρία του Fallmerayer

[3] Ο Παπαρηγόπουλος συνέγραψε προς αντίκρουση των θεωριών του Fallmerayer στα 1843, το «Περί εποικίσεως σλαυικών τινων φύλων είς την Πελοπόννησον».

[4] Από την ανακοίνωση του εν λόγω κόμματος την 11/10/2007 με τίτλο» ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ...»