Ο «συνωστισμός»

Ελάχιστοι από όσους αντέδρασαν τόσο έντονα με την έκφραση «συνωστίζονται» του βιβλίου ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού γνωρίζουν τα παρακάτω, ή μάλλον, εύχομαι να μην τα γνωρίζουν διότι αν τα γνωρίζουν και τους πείραξε αυτό το ρήμα τότε μάλλον τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για την κοινωνία μας.

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο του Βλάση Αγτζίδη (δρ. Σύγχρονης Ιστορίας) "Έλληνες του Πόντου, η Γενοκτονία από τον τουρκικό εθνικισμό" (Ελληνικές εκδόσεις Α.Ε., κυκλοφόρησε στις 19/5/2007 σε συνεργασία με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ), κεφάλαιο 15.5 ("Η ήττα στην Ιωνία και η καταστροφή της Σμύρνης") σελίδες 215-223.

Τα γεγονότα διαδραματίζονται λίγο πριν την τουρκική είσοδο στην Σμύρνη:

1) Με νόμο που εξέδωσε η ελληνική κυβέρνηση στις 28 Ιουλίου 1922, απαγορεύτηκε η έξοδος στους ελληνικούς πληθυσμούς.

Το νομοθέτημα αυτό προέβλεπε αυστηρές ποινές, πειθαρχικές και χρηματικές, στην περίπτωση σύλληψης πλοίων που μετέφεραν πληθυσμό.

Η απαγόρευση αυτή θεσπίστηκε, παρόλο που η εκκένωση της Μικράς Ασίας είχε αρχίσει να συζητιέται πολύ καιρό πριν στα ανώτερα κυβερνητικά και στρατιωτικά κλιμάκια.

2) Στις 26/8/1922 έσπασε το ελληνικό μέτωπο στο Αφιόν Καραχισάρ. Ο ελληνικός στρατός διαλύθηκε μέσα σε λίγες μέρες.

Αντί να επεξεργαστούν σχέδιο για την άμυνα της Σμύρνης, αποφάσισαν την εκκένωση της πόλης από τον στρατό και την παράδοσή του ελληνικού πληθυσμού της Ιωνίας στη σφαγή.

Μέχρι την τελευταία στιγμή εξέδιδαν διαταγές που απαγόρευαν στον ελληνικό πληθυσμό να επιβιβαστεί στα πλοία.

Υπήρχαν συγκεκριμένες καταγγελίες ότι οι ελληνικές αρχές εμπόδισαν με βίαιο τρόπο, την αναχώρηση των Ελλήνων της Ιωνίας λίγες μόνο μέρες πριν από την είσοδο του τουρκικού στρατού.

Είναι χαρακτηριστικός –και απίστευτος- ο διάλογος του Γεωργίου Παπανδρέου με τον έλληνα αρμοστή Σμύρνης, Αριστείδη Στεργιάδη.

Όταν ο Στεργιάδης ανακοίνωσε στον νεαρό τότε πολιτικό Γ.Παπανδρέου την επερχόμενη καταστροφή, δέχτηκε την ερώτηση:

«Γιατί δεν ειδοποιείτε τον κόσμο να φύγει;»

Η απάντηση του έλληνα αρμοστή της Σμύρνης ήταν η εξής:

«Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».

3) Οι Μικρασιάτες, διαισθανόμενοι την επερχόμενη θύελλα, ίδρυσαν τη Μικρασιατική Άμυνα με στόχο τη δημιουργία τοπικού ελληνικού στρατού για την υποστήριξη της αυτονομίας της Ιωνίας.

Κάλεσαν μάλιστα τον Βενιζέλο να τεθεί επικεφαλής του κινήματος σωτηρίας του μικρασιατικού ελληνισμού.

Ο Βενιζέλος δεν αποδέχτηκε τον προτεινόμενο ρόλο και απέφυγε να συμβουλεύσει τους Μικρασιάτες για το σκόπιμο της ένοπλης αντιμετώπισης στην περίπτωση επαναφοράς του τουρκικού καθεστώτος στην Σμύρνη.

4) «Κατά την είσοδο των Τούρκων στην Σμύρνη αρκετοί κάτοικοι αντιστάθηκαν ένοπλα στην πόλη και στις συνοικίες ενώ ο ελληνικός στρατός είχε εγκαταλείψει την Ιωνία».

5) Οι βασιλικοί που διαδέχτηκαν τον Βενιζέλο στην εξουσία (Νοέμβριος 1920) κινούνταν περισσότερο από το μίσος για τους βενιζελικούς, ακόμα και για τους Μικρασιάτες, παρά από τη διάθεση για ολοκλήρωση του μεγάλου εγχειρήματος.

Αποκαλυπτικές είναι οι επιστολές του αυτοεξόριστου στο Παρίσι Ίωνα Δραγούμη:

"Ο μέγιστος εχθρός ήταν ο Βενιζέλος και οι συμπαραστάτες του, κρητικοί και μικρασιάτες".

Και όλα αυτά εν μέσω πολέμου!

Παρόμοιες θέσεις εκείνη την εποχή είχαν και οι ακραίες τάσεις του ελλαδικού κομμουνιστικού κινήματος, οι οποίες στο μέτωπο προπαγάνδιζαν την «απεργία πολέμου. .

***

Οι ευθύνες του ελληνικού κράτους και όλων των τότε κομμάτων είναι τεράστιες και όλοι είναι συνυπεύθυνοι για την μικρασιατική καταστροφή, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης. Για μένα φταίει πρωτίστως το επίσημο ελληνικό κράτος, έπειτα οι σύμμαχοι και το μικρότερο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι τούρκοι.

Το επίσημο ελληνικό κράτος έκανε ό,τι μπορούσε για δεκαετίες μετά την μικρασιατική καταστροφή για να μην ξύνονται τέτοιες πληγές.

Το επίσημο ελληνικό κράτος που συνειδητά και ανερυθρίαστα εγκατέλειψε τους έλληνες της Ιωνίας και τους απαγόρευε να φύγουν πριν έρθουν οι τούρκοι, κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια και επικέντρωσε το ενδιαφέρον των νεοελλήνων στην ακριβή και λεπτομερή καταστροφή της Σμύρνης αυτής καθ’αυτής και όχι στο τι προηγήθηκε αυτής καθώς και ποιοι ευθύνονται.

Και το κατάφερε καλά.

Το επίσημο ελληνικό κράτος κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να «περάσει» στον κόσμο ότι την αποκλειστική ευθύνη της μικρασιατικής καταστροφής φέρουν οι τούρκοι πρωτίστως και λίγο πιο κάτω οι σύμμαχοί μας.

Όταν όμως εγκαταλείπεις ένα μωρό δεν φταίει ούτε το κρύο ούτε η πιθανή αδιαφορία της κοινωνίας. Πρωτίστως φταις εσύ!

Ο ελληνικός στρατός εγκατέλειψε –κατ’ εντολή της πολιτικής ηγεσίας- την Σμύρνη και σήμερα κανείς δε μιλάει γι’αυτό αλλά για τα 21 πλοία των συμμάχων που ήταν αγκυροβολημένα στην προκυμαία της Σμύρνης ,κοιτούσαν το θέαμα και δεν περισυνέλλεξαν τους έλληνες ως όφειλαν-λέει!!!

Όφειλαν να συνδράμουν τα συμμαχικά πλοία και όχι ο ελληνικός στρατός!!!

Αυτό κι αν είναι παραλογισμός...

Με αυτόν τον τρόπο, εντέχνως και τεχνηέντως καλλιεργήθηκαν στην κοινή γνώμη τα παραπάνω στερεότυπα και έτσι σήμερα η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αντιδρά (υποκινούμενη φυσικά) ως το σκυλάκι του Pavlov για τον «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης, αγνοώντας τα παραπάνω παρατεθέντα ιστορικά γεγονότα.

Αντιδρά για το δέντρο χάνοντας το δάσος.

doctor

Υ.Γ. Διαβάστε για τον μυστηριώδη κύριο Στεργιάδη: http://www.inarcadia.gr/news/arthra/istorika/arist-stergiadis.pdf

____________________________________________________________________________

Βιβλιογραφία:

1. Περ. «Αιολικά Γράμματα», Αθήνα, τεύχος 69 σελ.237, Βασίλειος Κουλίγκας, ο.π. σελ.251.

2. Γρηγόρης Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων, 2η εκδ., Αθήνα, εκδόσεις Ίκαρος, 1974, σ.16.

3. Rene Puaux, La Mort de Smyrne, Παρίσι, εκδ. Edition de la revue des Balkans, 1922, σ.47-51.

4. Ι.Δραγούμης, «Έθνος, Σοσιαλισμός, Ανατολή», η Αριστερά και το Ανατολικό ζήτημα, Αθήνα, εκδ.Ενναλακτικές Εκδόσεις, 1998, σ.153-163.