Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

Η τουρκική εθνική ταυτότητα



Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα υπέροχο βιβλίο με τίτλο «Εικόνες ελλήνων και τούρκων» [1]. Το βιβλίο έχει γράψει ο κ.Ηρακλής Μήλλας [2], Καθηγητής τουρκικής λογοτεχνίας και πολιτικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο κ. Μήλλας έγραψε το βιβλίο, αφού διάβασε πάνω από 600 (!) έργα –σχολικά εγχειρίδια, βιβλία ιστορίας και ιδίως μυθιστορήματα- πάντα με γνώμονα την εικόνα του έλληνα.

Γράφει ο Σωτήρης Βανδώρος (Το ΒΗΜΑ, 01/12/2002 , Σελ.: S18):

«Ο Ηρακλής Μήλλας, έχει περάσει σχεδόν τη μισή ζωή του στην Τουρκία όπου γεννήθηκε και την άλλη μισή στην Ελλάδα, μετέχει εξίσου και στις δύο κουλτούρες, χωρίς να αισθάνεται υποχρεωμένος να απαρνηθεί κάποια από αυτές, έχει διδάξει ελληνικές σπουδές σε τουρκικό πανεπιστήμιο και τουρκικές σε ελληνικό, μεταφράζει, αρθρογραφεί και μετέχει σε κοινές συναντήσεις. Κοντολογίς, έχει όχι μόνο βιώσει στο πετσί του τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από μια ιδιαίτερη θέση αλλά τις έχει μετατρέψει σε επιστημονικό αντικείμενο, επαγγελματική ενασχόληση και πεδίο δημόσιας παρέμβασης. Είναι ένας Ελληνοτούρκος. 'Η μήπως πρέπει να πω Τουρκοέλληνας; Ενώ το «Ελληνοαμερικανός» μάς φαίνεται φυσιολογικό, οι προηγούμενοι προσδιορισμοί ηχούν στ' αλήθεια παράξενα, κάτι μεταξύ τραγέλαφου και συγκεκαλυμμένης προσβολής.

Η. Μήλλας δεν μας καλεί να εγκαταλείψουμε τις εθνικές μας αφηγήσεις αλλά ισχυρίζεται ότι αξίζει τον κόπο να γνωρίσουμε τον «μύθο» της άλλης πλευράς, να εξοικειωθούμε με τις ευαισθησίες της και να προσπαθήσουμε να τις αισθανθούμε, χωρίς να χρειάζεται να τις αποδεχθούμε. Αυτό δεν θα λύσει τα υπαρκτά προβλήματα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Απλώς ίσως έτσι μπορέσουμε να κάνουμε μια κουβέντα, όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, εκφράζοντας αβίαστα τους φόβους μας και τις προσδοκίες μας για κοινά θέματα, αλλά και τις προσωπικές μας ανησυχίες και όνειρα σε μια ατμόσφαιρα που δεν θα δηλητηριάζεται από τον αέρα της κακοπιστίας και της υπεροψίας και που μια σπίθα δεν θα μπορέσει να την τινάξει στον αέρα. Και ομολογουμένως αυτό δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, λίγο» .

Στο σημερινό θέμα, θα παρουσιάσω –μέσω των γραφομένων του κ.Μήλλα- τα θεμέλια του οικοδομήματος που ονομάζεται Τουρκία: την τουρκική εθνική ταυτότητα, αλλά και το πώς αυτή η ταυτότητα προέκυψε μέσω της «εθνογένεσης».

Η τουρκική εθνική ταυτότητα.

Οι τούρκοι ως ομάδα πληθυσμού με μια εθνική ταυτότητα εμφανίστηκαν, συγκρινόμενοι με τα άλλα βαλκανικά έθνη, με σχετική καθυστέρηση. Μέχρι σχεδόν τον 20ο αιώνα ο όρος «τούρκος» δεν χρησιμοποιούνταν από τους τουρκόφωνους μουσουλμάνους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας παρά μόνο σαν υποτιμητικός χαρακτηρισμός.
Ο όρος «Τουρκία» πρωτοεμφανίστηκε το 1190 μ.Χ. στα δυτικά έγγραφα και θα χαρακτηρίσει επίσημα τη χώρα μόνο μετά το 1923. Οι τουρκόφωνοι και οι άλλοι λαοί του οθωμανικού κράτους επέλεγαν μια σειρά από θρησκευτικές, φυλετικές,νομαδικές, εθνοτικές,γλωσσικές κ.α. ταυτότητες για να προσδιοριστούν.
Για πολλούς αιώνες η λέξη «Τούρκος» ή «Τουρκομάνος» δεν χρησιμοποιήθηκε παρά με την έννοια του αγράμματου και άξεστου μουσουλμάνου χωριάτη.
Η λέξη «τουρκικά» σήμαινε τη γλώσσα που μιλούσε ο απλός λαός αλλά ο όρος «Τούρκος», ακόμα και στο τέλος του 19ου αιώνα, δεν χρησιμοποιούνταν για να προσδιορίσει το λαό [3].
Ο γνωστός στη σημερινή Τουρκία εθνικός ήρωας και συγγραφέας Ναμίκ Κεμάλ στο επαναστατικό και εθνικό θεατρικό του έργο «Η πατρίδα ή η Σιλίστρα» κάνει λόγο για τον απλό χωριάτη, τον αποκαλεί «Τούρκο» και τον χαρακτηρίζει «απλοϊκό» και ανίδεο σαν το «βόδι που ζεύουμε στο άροτρο»: «[…] οι Τούρκοι που ντύνονται με χωριάτικες κάπες, εκείνοι οι χωριάτες με τη γλυκιά λαλιά και το ήπιο πρόσωπο, εκείνοι οι κακόμοιροι, τους οποίους δεν θέλουμε να δούμε διαφορετικούς από τα βόδια που ζεύουμε στο άροτρο… »[4].

Ένας συνεργάτης του Ατατούρκ και γνωστός συγγραφέας, ο Γ.Κ. Καραοσμάνογλου, αφηγείται στο μυθιστόρημά του «ο Ξένος» -που εξέδωσε το 1932-ότι οι αγρότες που συνάντησε το 1921 στη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου στη Μικρά Ασία δήλωναν «μουσουλμάνοι» και ότι σαν «Τούρκους» ήξεραν μόνο κάποιους νομάδες στις γειτονικές πεδιάδες, εννοώντας τους «Τουρκομάνους» (Türkmen) [5].
Ο Ν. Κεμάλ το 1872, αλλά και μέχρι το θάνατό του το 1888, θα κάνει λόγο για «Οθωμανούς» και δεν θα παρατηρήσει τίποτα το επιλήψιμο στην υποτιμητική έννοια του «Τούρκου».

Ο Αϊντεμήρ [6] στα απομνημονεύματά του, γράφει: "εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε τίποτα το κοινό μεταξύ του λαού και των διανοουμένων οι οποίοι είχαν αναδειχτεί μέσα από το λαό… Οι φαντάροι με την λέξη Τούρκος εννοούσαν τους Κιζιλμπάσιδες (Kızılbaş: μια σιιτική αίρεση), δεν ήξεραν τι ακριβώς σήμαινε η λέξη Τούρκος αλλά καταλάβαιναν ότι ήταν κάτι το κακό" [7].
Λίγα όμως χρόνια μετά, η θέση και ο ρόλος των διανοούμενων αλλάζει.


Το κράτος αναζητεί το έθνος του.

Το τουρκικό έθνος-κράτος είναι αποτέλεσμα μιας πορείας που διαφέρει από τα γνωστά μοντέλα δημιουργίας εθνικών κρατών.
Ο Seton-Watson αναφέρει ότι παρατηρούνται 3 πορείες για τη γέννηση ενός έθνους-κράτους:
α) το κράτος και το έθνος εξελίσσονται ταυτόχρονα (π.χ. Γαλλία, Αγγλία),
β) το έθνος προπορεύεται (π.χ. Γερμανία, Ελλάδα) και
γ) το κράτος προϋπάρχει και ακολουθεί η εθνογένεση (π.χ. Αργεντινή, Τουρκία) [8].

Είναι δύσκολο να διακρίνουμε πότε ακριβώς μέσα στο σχετικά ισχυρό οθωμανικό κράτος πρωτοεμφανίστηκε η έννοια και η πεποίθηση μιας εθνικής τουρκικής «συνείδησης».
Η εθνογένεση είναι μία σταδιακή και εξελικτική διαδικασία. Ξέρουμε ότι μεταξύ των Οθωμανών διανοουμένων, ο Αχμέτ Βεφίκ Πασάς [9](1823-1891) και ο Αλή Σουαβή (1839-1878) είναι οι πρώτοι που αναφέρουν τον όρο «Τούρκος» με μια εθνική και θετική έννοια.
Ο Σουαβή υποστήριξε ότι οι Οθωμανοί ήταν Τούρκοι και η γλώσσα τους τα τουρκικά [10].
H συμβολή των ξένων στην τουρκική εθνική αφύπνιση είναι επίσης πολύ σημαντική.
Οι «Τούρκοι», οι οποίοι σύμφωνα με την παραδοσιακή ελληνική ιστοριογραφία υποτίθεται ότι ήρθαν αντιμέτωποι με τους «Έλληνες» πριν από πολλούς αιώνες, στην πραγματικότητα, και με βάση την αρχή του αυτοπροσδιορισμού, είναι ένα πολύ νέο έθνος.
«Τούρκοι» με την παραπάνω έννοια δεν υπήρχαν τον 19ο αιώνα. Οι όροι «Τούρκος» και «Τουρκία» είναι δυτικά κατασκευάσματα τα οποία οι Οθωμανοί οικειοποιήθηκαν έπειτα από πολλούς δισταγμούς.
Ουσιαστικά η έννοια του «Έθνους» είναι μια δυτική επινόηση και στα Βαλκάνια έχει εμφανιστεί αφού πρώτα έκανε αισθητή την επιρροή της στην Ευρώπη.
Ξένοι τουρκολόγοι όπως ο Ούγγρος Vambery (1852-1913) και ο Γάλλος Leon Cahun (1841-1900) είναι οι πρώτοι που επισήμαναν την ενότητα ενός μεγάλου τουρκικού λαού του οποίου γενέτειρα ήταν η Ασία.
Ο πολωνικής καταγωγής αλλά εξισλαμισμένος Mustafa Cellaleddin/Constantin Borzecki στο έργο του Les Turcs et Moderns (Paris 1870) εξέφρασε πολλές από τις υπερβολές που θα επαναληφθούν τα επόμενα χρόνια από τους τούρκους εθνικιστές (όπως π.χ. ότι πολλοί λαοί συγγενεύουν με τους Τούρκους ή ότι είναι Τούρκοι ή ότι τα τουρκικά αποτελούν τη βάση πολλών άλλων γλωσσών).
Στον ιδεολογικό χώρο, ο προβληματισμός των Οθωμανών διανοουμένων αλλά και όλων των γραφειοκρατών του κράτους, ήταν πως θα σωθεί το κράτος [11].
Τα πολιτικά ρεύματα αυτών των προβληματισμών/αναζητήσεων ήταν:
α) ο Οθωμανισμός, ο οποίος, προσπάθησε να συσπειρώσει τους υπηκόους της χώρας κάτω από μια οθωμανική ταυτότητα όπου όλοι ανεξάρτητα από τη θρησκεία και την εθνότητά τους θα ήταν ίσοι αλλά και πιστοί πολίτες.
Β) ο ισλαμισμός, ο οποίος, παρουσιάστηκε σαν αντίδραση στον οθωμανισμό όταν έγινε αισθητό ότι οι μη μουσουλμάνοι παρουσίαζαν αποσχιστικές τάσεις: μια κοινή θρησκεία, το ισλάμ, θα ένωνε όλους τους μουσουλμάνους κάτω από μια σημαία.


Αλλά όταν οι Άραβες και μετά οι Αλβανοί αποσχίστηκαν με εθνικής φύσεως ξεσηκωμούς, ορισμένοι διανοούμενοι υποστήριξαν τον τουρκισμό, σαν μια λύση για τη συνοχή της χώρας.
Η ιδέα μιας «τουρκικής ταυτότητας άρχισε να κερδίζει έδαφος περνώντας από διάφορα στάδια: το Κίνημα των Νεότουρκων με την Παντουρκική και Τουρανική εκδοχή και μετά τον κεμαλισμό με τις διάφορες εκφάνσεις του.
Ο Γιουσούφ Άκτσουρα είναι ο πρώτος που το 1904 με σαφήνεια διατύπωσε την άποψη ότι ο οθωμανισμός και ο (παν)ισλαμισμός πρέπει να εγκαταλειφθεί και να υποστηριχθεί ο τουρκισμός.
Το όραμα της εθνογένεσης πήγαζε από την ανάγκη να υποστηριχθεί και να σωθεί το κράτος.
Σε αυτό το νέο τουρκικό έθνος-κράτος, για ιστορικούς λόγους, δεν δημιουργήθηκε η ανάγκη ενός κράτους για να σωθεί ένας λαός ο οποίος είχε αποκτήσει μια εθνική ταυτότητα (όπως συνέβη π.χ. με την περίπτωση της Ελλάδας), αλλά ο λαός υποστήριξε ένα κράτος για να επιβιώσει ή για να ζήσει με ευνοϊκότερους όρους και το κράτος και η διανόηση με τη σειρά τους προώθησαν την ιδέα του έθνους και του εθνικισμού για να ενδυναμώσουν το κράτος.
Οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, διακατέχονταν από μεγάλη ανασφάλεια σχετικά με το μέλλον τους. Έβλεπαν ότι το κράτος τους, ο «μεγάλος ασθενής», διαμελιζόταν και ήταν πολύ πιθανό ακόμα και να «πέθαινε».
Αυτό εκφράστηκε χαρακτηριστικά από τον Ομέρ Σεϊφεττίν, το 1912, όπου παρατηρούμε και το ρόλο που απέδιδε στους μη μουσουλμάνους: "Γίνονται τελικά και οι Τούρκοι ένα έθνος… Ο σκοπός των Ελλήνων είναι να πάρουν την Πόλη, την Σμύρνη και άλλα μέρη και να πετάξουν στην ανατολική όχθη του Κιζίλιρμακ (ποταμού Άλυς) τα 14.000.000 Τούρκων, ο δε σκοπός των Αρμενίων είναι μια μεγάλη Αρμενία και γι’αυτό θέλουν να πετάξουν όλους τους Τούρκους στη δυτική όχθη του ίδιου ποταμού. Εάν και τα δύο αυτά έθνη επιτύχουν το σκοπό τους, τότε δεν θα μείνει ούτε ένας Τούρκος στην Μικρά Ασία, όλοι θα πέσουν σ’αυτό τον ποταμό και θα χυθούν στην θάλασσα" [12].
Ο Σεϊφεττίν είναι ένας από τους γνωστότερους διηγηματογράφους της Τουρκίας και θεωρείται ένας από τους εμπνευστές του τουρκισμού και της εθνικής αφύπνισης.
Η περίοδος της κυριαρχίας των Νεότουρκων (1908-1918) χαρακτηρίζεται από έντονες προσπάθειες να καλλιεργηθεί μια τουρκική εθνική συνείδηση με γνώμονα τη γλώσσα. Αυτή η προσπάθεια συνοδεύεται από βίαιες αλλαγές πληθυσμιακών συσχετισμών για να επιτευχθούν αμιγείς μουσουλμανικές περιοχές (εκτοπίσεις και σφαγές Αρμενίων και Ελλήνων) [13].
Συνεχίζεται...

doctor

______________________________________

[1] Ο πλήρης τίτλος του βιβλίου είναι: «Εικόνες ελλήνων και τούρκων, σχολικά βιβλία, ιστοριογραφία, λογοτεχνία και εθνικά στερεότυπα», Εκδοτικός Οίκος: ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ.
Σύντομη περιγραφή:
Πώς μας βλέπουν οι Τούρκοι; Πώς εκλαμβάνουν τον Έλληνα, την ελληνική πραγματικότητα, το παρελθόν και το παρόν των σχέσεών μας; Υπάρχουν πολλές μελέτες που αναφέρονται στον "Άλλο", έλειπε όμως μια μελέτη για τον Έλληνα και τον Τούρκο και για την σχέση τους στο επίπεδο των παραστάσεων και των στερεοτύπων. Αυτή η εργασία έρχεται να καλύψει το κενό, εξετάζοντας αποκλειστικά τουρκικά πρωτότυπα κείμενα. Μελετήθηκαν πάνω από εξακόσια έργα -σχολικά εγχειρίδια, βιβλία ιστορίας και ιδίως μυθιστορήματα- πάντα με γνώμονα την εικόνα του Έλληνα. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται έτσι ανάγλυφα η "τουρκική σκέψη" σχετικά με την εθνική ταυτότητα και την ελληνική παρουσία, όπως εκφράσθηκε τα τελευταία 130 χρόνια, μέσα από έντονες ιδεολογικές αναζητήσεις και διαφορετικές πολιτικές τάσεις. Εξετάζονται επίσης, πιο συνοπτικά, οι ελληνικές παραστάσεις σχετικά με τον "Τούρκο", για να γίνει πιο κατανοητή η δυναμική των διμερών σχέσεων. Ο συγγραφέας δεν αναφέρεται βέβαια στις πολιτικές σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και στην ιστορία τους. Πιστεύει όμως ότι πολιτική και ιστορία διέπονται από τέτοια στερεότυπα. Η παιδεία, η ιστοριογραφία και η λογοτεχνία έπαιξαν εκατέρωθεν, και συνεχίζουν να παίζουν, σημαντικό ρόλο στις "γνώσεις" και τις κρίσεις των δύο λαών και βέβαια στις αποφάσεις των δημόσιων λειτουργών τους. Με αυτή την έννοια, η εργασία αυτή είναι μια παρέμβαση στον δημόσιο και πολιτικό βίο, που αγγίζει τη ρίζα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο:
http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=2635992
[2] Ο Ηρακλής Μήλλας γεννήθηκε (1940) και μεγάλωσε στην Τουρκία και από το 1971 ζει στην Αθήνα. Έχει διδακτορικό πολιτικής επιστήμης από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας (1998) με θέμα ‘Η εικόνα του Έλληνα στην τουρκική λογοτεχνία - μια συγκριτική μελέτη για τον εθνικισμό και την ταυτότητα’. Η μεταπτυχιακή διατριβή του (με θέμα τις ιδεολογικές ζυμώσεις στην Ελλάδα του 19ου αιώνα) εκδόθηκε στα τουρκικά όπως και το διδακτορικό του. Έχει επίσης πτυχίο πολιτικού μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Ροβερτείου της Κων/πολης (1965). Είναι απόφοιτος γυμνασίου και λυκείου Αμερικανικού Κολεγίου Κων/πολης. Διδάσκει τουρκική λογοτεχνία και πολιτική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Τμήμα Τουρκικών κ.α. Γλωσσών). Το 1999-2004 δίδαξε τουρκική γλώσσα, τουρκική λογοτεχνία και πολιτικά ρεύματα Τουρκίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Το 1990-1995 συνέβαλε στην ίδρυση του Τμήματος Νεοελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας όπου και δίδαξε ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Το 1968-1985 εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός σε διάφορες χώρες όπως Τουρκία, Ελλάδα, Μπαχρέιν, Κατάρ, Ινδονησία και Σαουδική Αραβία όπου ανέλαβε και διευθυντικές θέσεις στην δική του εργολαβική και μελετητική εταιρεία.Εξέδωσε δέκα βιβλία (στα ελληνικά, τουρκικά και αγγλικά) με θέμα την ιστορική και κοινωνική διάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων όπως και περισσότερα από διακόσια άρθρα σχετικά με το ίδιο θέμα σε διάφορες εφημερίδες της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Zaman (Κων/πολης). Μετέφρασε και εξέδωσε είκοσι βιβλία Ελλήνων και Τούρκων ποιητών (όπως τα Άπαντα του Γ. Σεφέρη και Κ. Καβάφη) όπως και άλλες μεταφράσεις ιστορικών και πολιτικών κειμένων και βιβλίων. Εξέδωσε περίπου τριάντα μελέτες και άρθρα με θέμα την λογοτεχνία σε διάφορα περιοδικά. Συνεργάστηκε στη σύνταξη ενός ελληνοτουρκικού λεξικού σαράντα χιλιάδων λέξεων (1994). Πήρε μέρος σε περισσότερα από δέκα διεθνή συνέδρια σχετικά με τη λογοτεχνία. Εξέδωσε περίπου τριάντα άρθρα σε διάφορα περιοδικά στην Ελλάδα, Τουρκία, Αγγλία και Γερμανία με θέμα τα σχολικά βιβλία, τα εθνικά στερεότυπα στη λογοτεχνία και ιστοριογραφία όπως και θέματα μειονοτήτων. Πήρε μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια (περίπου πενήντα) σε διάφορες χώρες, όπως Αγγλία, Ελβετία, Σουηδία, ΗΠΑ, Γαλλία, Κροατία, Κύπρο, Τουρκία και Ελλάδα. Τα τελευταία έξι του βιβλία είναι: Türk Romanında Öteki (Ο Άλλος στο τουρκικό μυθιστόρημα, 2000), Εικόνες Ελλήνων και Τούρκων (2001) , Do’s and Don’ts for Better Greek-Turkish Relations, (επίσης στα ελληνικά και τουρκικά, 2002), Geçmişten Bugüne Yunanlılar (Οι Έλληνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, 2003), The Imagined ‘Other’ as National Identity – Greeks & Turks (2004), Çağdaş Yunan Edebiyatı (Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία, 2005). Είναι παντρεμένος και έχει δύο ενήλικους γιους. Το 1962 υπήρξε πρωταθλητής Τουρκίας στα 100/200 μέτρα στίβου. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί το 1992 και ομαδικά με το Greek-Turkish Forum to 2001, με το Βραβείο Διδώ Σωτηρίου της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων το 2004 για το βιβλίο του Εικόνες Ελλήνων και Τούρκων και από την Τουρκική Εταιρεία Εκδοτών το 2005 με το Βραβείο Ελεύθερης Σκέψης και Έκφρασης.

[3] Οι τουρκόφωνοι που έφεραν μια οθωμανική κοινωνική ταυτότητα μιλούσαν «οθωμανικά» (Osmanlica), μια γλώσσα τουρκική με πολλές αραβικές και περσικές επιρροές. Ο λαός μιλούσε «τουρκικά» (Türkçe ) και τότε οι διανοούμενοι αποκαλούσαν συνήθως αυτή τη γλώσσα «lisan-i turki», δηλαδή «τουρκικά», αλλά την όριζαν χρησιμοποιώντας αραβική σύνταξη. Η αναγνώριση της τουρκικής σαν τη γλώσσα όλου του λαού ήταν η ένδειξη της απαρχής της εθνικής «αφύπνισης».

[4] Namik Kemal, Vatan Yahut Silistre, Κωνσταντινούπολη: Remzi: 1965, σελ.60.

[5] Karaosmanoğlu, Yakup Kadri, Yaban, Κωνσταντινούπολη: İletişim, 1989, σελ.181.

[6] Ο Αϊντεμήρ (Αydemir) είναι Νεότουρκος και μετέπειτα συνεργάτης του Ατατούρκ.

[7] Aydemir, Şevket Süreyya, Suyu Ariyan Adam, Κωνσταντινούπολη: Remzi, 1987, σελ.101-107.

[8] Seton-Watson, Nations and States, Κολοράντο: Westview Press, 1977. “On trying to be a Historian of Eastern Europe”, στο Historians as Nations Builders, Deletant, Dennis & Hurry Hannak (επιμ.), London: Central & South-east Europe School of Slavonic & Rest European Studies, 1988.

[9] Ο Αχμέτ Βεφίκ Πασάς σπούδασε στο Παρίσι όταν βρέθηκε εκεί με τον πατέρα του, ο οποίος ήταν υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών. Απέκτησε πολλά αξιώματα, έγινε και πρωθυπουργός και μετά έγραψε μεταξύ των πολλών συγγραμμάτων και το «Γενεαλογικό δέντρο των Τούρκων» (1863).

[10] Είναι γνωστό ότι ο όρος «Τούρκος» παρατηρείται σε κείμενα για πρώτη φορά στα μνημεία Ορχόν του 8ου αιώνα. Σήμερα όμως αυτό το γεγονός ερμηνεύεται διαφορετικά. Εκείνη την εποχή ο όρος αυτός σήμαινε για τα τουρκόφωνα φύλα μόνο «λαός» και όχι μια εθνική ομάδα. Στους επόμενους αιώνες ο όρος όριζε μόνο λίγα τουρκόφωνα φύλα, όπως τους Ογούζ. Ο όρος «Τούρκος» χρησιμοποιείται από τον 6ο αιώνα από τους Άραβες, τους Πέρσες και τους Βυζαντινούς για τα φύλα που έρχονται από την Ασία. Ακόμα και το 12ο αιώνα οι Σελτζούκοι αποκαλούν την Μικρά Ασία «Χώρα των Ρούμ», ενώ είναι οι Δυτικοί αυτοί που την ονομάζουν «Τουρκία». Το 15ο αιώνα, «Ετράκ» (ο πληθυντικός του «τουρκ») σήμαινε μια αίρεση, τους Κιζιλμπάς.
Τουρκομάνος (Türkmen) στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σήμαινε νομάδες, αν και η οθωμανική δυναστεία επικαλέστηκε αρκετά συχνά την καταγωγή της από τους «Τουρκομάνους» (Aydin).

[11] Lewis, Bernard, The Emergence of Modern Turkey, Oxford University Press,1961. Οι Οθωμανοί σουλτάνοι, οι πολιτικοί ηγέτες, οι στρατιωτικοί και γενικά οι διανοούμενοι προσπάθησαν κατά καιρούς να ανακόψουν την καθοδική πορεία, την εξασθένιση και τη συρρίκνωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επιχειρώντας μεταρρυθμίσεις και καινοτομίες. Είναι γνωστές οι μεταρρυθμίσεις του Σελίμ Γ’ (1761-1802), και του Μαχμούτ Β’ (1784-1839), το Τανζιμάτ (1839), το Ισλαχάτ-Χάττ-ι Χιουμαγιούν (1856), το σύνταγμα του 1876 (Akşin, Sina, Türkiye tarihi 3, Osmanli Devleti 1600-1908, Istanbul, Cem,1988, σ.σ. 73-185). Σε αυτήν την περίοδο επιχειρήθηκαν αλλαγές στην εκπαίδευση, κυρίως με την ίδρυση στρατιωτικών σχολών και δρομολογήθηκαν κοινωνικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα.

[12] Ο ποταμός Άλυς (Κιζίλιρμακ) διασχίζει τη Μικρά Ασία σχεδόν στη μέση της. Το κείμενο έχει γραφτεί στις 12/8/1912.

[13] Πηγή του παρόντος θέματος, το ο.π. βιβλίο του κ.Μήλλα, σελ.19-30, και των σημειώσεων-βιβλιογραφίας, οι σελίδες 42-49.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Λόγω τεχνικού προβλήματος τα σχόλια δεν ήταν δυνατόν να μεταφερθούν από το προηγούμενο blog και έτσι τα έχω αντιγράψει στο παρόν blog και τα έχω συμπεριλάβει στο πρώτο σχόλιο. Αριθμός αρχικών σχολίων: 34.

1 σχόλιο:

doctor είπε...

34 σχόλια

L'Enfant de la Haute Mer είπε...
Αυτή η διπλή προσοχή και το αδιάκοπο πήγαινε-έλα ανάμεσα σ'"εμας" και στους "άλλους", αυτή η ικανότητα ν'αλλάζετε θέσεις, είναι από μόνα τους εγγυήσεις για 'αντικειμενική' ματιά.
Σας ευχαριστώ για τον επενδεδυμένο κόπο σας.

Επιτρέψτε μου να προσθέσω στη βιβλιοφαγική σας όρεξη, το : Peter Alford Andrews (ed.), Ethnic Groups in the Republic of Turkey, Wiesbaden, Dr. Ludwig Reichert Verlag, 1989, 659 p..
Πρόκειται αφ'ενός, για κάποιου είδους μικρή εγκυκλοπαίδια, εξαιρετικά λεπτομερή, που συγκεντρώνει όσα ξέρουμε για το θέμα. Περιλαμβάνει επίσης εξαιρετικά θεωρητικά κείμενα για την κατασκευή της τουρκικής εθνικής ταυτότητας. Οι καταγραφές των ομάδων και ο χαρτογραφικός εντοπισμός τους βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε έρευνες πεδίου, και στην ανθολόγηση όσων έχουν γραφτεί. (μονογραφίες, χαρτογραφήσεις, κλπ.). Συμπληρώνεται από πληροφορίες πεδίου, που συγκεντρώθηκαν είτε επί τόπου στην Τουρκία, είτε μεταξύ των διαφόρων ειδών Τούρκων μεταναστών στη Γερμανία.
Επιπλέον, εκεί μέσα μπορούμε εύκολα να αναγνωρίσουμε εθνοτικές ομάδες που υπάρχουν και στην Ελλάδα, αλλά και να παραλληλίσουμε τους μηχανισμούς εθνογένεσης.
Περιλαμβάνει εκπληκτική (ανά εθνοτική ομάδα) βιβλιογραφία.

23 Νοε 2007 10:56:00 πμ
αθεόφοβος είπε...
H εθνογένεση αυτή που έγινε αυτοσκοπός για τον Ατατούρκ οδήγησε και στην εθνοκάθαρση Αρμενίων και Ελλήνων από την Τουρκία μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ήταν ουσιαστικά ανεκτική στις μειονότητες που περιελάμβανε.

23 Νοε 2007 11:29:00 πμ
L'Enfant de la Haute Mer είπε...
Κιαυτό :
Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προσφεύγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο για το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=627459&lngDtrID=244

23 Νοε 2007 1:03:00 μμ
Kostas Sakkas είπε...
"Ο σκοπός των Ελλήνων είναι να πάρουν την Πόλη, την Σμύρνη και άλλα μέρη και να πετάξουν στην ανατολική όχθη του Κιζίλιρμακ (ποταμού Άλυς) τα 14.000.000 Τούρκων"

Τελικά συνέβη το αντίθετο.

Σε συνέχεια του σχολίου του L'Enfant de la Haute Mer σχετικά με την ακύρωση τίτλων ιδιοκτησίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ακίνητο του Ορφανοτροφείου της Πριγκίπου,

μήπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα;

"Turks in Christian murder trial"
"The murders have prompted three Christian families to leave the town"
"In all cases, the alleged killers have been nationalist-minded young men or even teenagers."
"There are only around 100,000 Christians left in Turkey, less than 1% of the population."
Από το BBC Εδώ

Στα μυαλά των εθνικιστών οι αμιγείς περιοχές είναι δυστυχώς κάτι το αυτονόητο, διαχρονικά, δημιουργώντας προβλήματα σε κάθε κοινωνία.

"Τρόμος στου Ρέντη από επιδρομές ρατσιστικών συμμοριών" Εδώ

Μετά και από επίσκεψη στην Κύπρο διαπίστωσα ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν επιθυμούν να ζήσουν μαζί με τους Τουρκοκύπριους. Αναλογιζόμενος και την περίπτωση του Βελγίου όπου η αδυναμία «συμβίωσης» Βαλλόνων και Φλαμανδών είναι εμφανής και πολλοί προβλέπουν ότι η διάλυση της χώρας είναι αναπόφευκτη Εδώ , τείνω να συμπεράνω ότι δεν υπάρχει πιθανότητα για δύο αυτοπροσδιοριζόμενες διαφορετικά ομάδες να συμβιώσουν αρμονικά.

Μόνη ελπίδα να απομυθοποιήσουμε τους εθνικούς μύθους, η κάθε ομάδα τους δικούς της, δημιουργώντας μία παγκόσμια συνείδηση στις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

23 Νοε 2007 1:24:00 μμ
Zaphod είπε...
Eνδιαφέρον πως η ιστορική αναγκαιότητα σε κάνει να πλάθεις μύθους και να τους πιστεύεις κιόλας...

23 Νοε 2007 5:21:00 μμ
doctor είπε...
L'enfant, ευχαριστώ που μεριμνάς για την βιβλιοφαγία μου!!!

***

Αθεόφοβε, για τον Κεμαλισμό και τις φασιστικές μεθόδους του σύγχρονου τουρκικού κράτους θα μιλήσουμε στο επόμενο θέμα.

Όσο για την ανεκτικότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το θέτεις πολύ εύστοχα.
Δυστυχώς, οι υπό την επήρρεια της εθνικής μας ιστοριογραφίας (και είναι δυστυχώς σχεδόν όλοι οι έλληνες) συγχέουν και ταυτίζουν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες κοινωνίες, οι οποίες μάλιστα συγκρούστηκαν (η μία έφτανε στο τέλος της (οθωμανική αυτοκρατορία) και η άλλη μόλις είχε γεννηθεί (Κεμαλική Τουρκία).

Η εθνική ιστοριογραφία, τις φρικαλεότητες και τις ωμότητες του Κεμαλισμού, τις ανάγει αναδρομικά στο χρόνο και έτσι το ιδεολόγημα που προκύπτει είναι ότι η περίοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας "βαφτίζεται" σε ...Τουρκοκρατία, πράγμα που είναι εντελώς ανιστόρητο, διότι το 1453 δεν κατέλαβε η Τουρκία την Ελλάδα, αλλά οι Οθωμανοί κατέλυσαν την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (μετέπειτα μετονομασθείσα εξίσου ανιστόρητα σε ...Βυζαντινή).

doctor

23 Νοε 2007 7:01:00 μμ
doctor είπε...
Σκέφτομαι μόνο αν κάποιος (εθνικιστής κατά προτίμηση) ταξίδευε στο χρόνο και πήγαινε ας πούμε στα 1500 μ.Χ. στα Βαλκάνια, και έλεγε στους ρωμιούς χριστιανούς ότι είναι "Έλληνες", ή στους οθωμανούς μουσουλμάνους ότι είναι "Τούρκοι", τι απάντηση θα έπαιρνε!!!

Και οι δύο προσφωνήσεις (έλληνες, τούρκοι) ήταν τότε απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, όχι από τους ...εχθρούς, αλλά από τους υποτίθεται (υποτίθεται) προγόνους...

doctor

23 Νοε 2007 7:05:00 μμ
doctor είπε...
Ο Kostas Sakkas είπε...

Μόνη ελπίδα να απομυθοποιήσουμε τους εθνικούς μύθους, η κάθε ομάδα τους δικούς της, δημιουργώντας μία παγκόσμια συνείδηση στις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

23 Νοε 2007 1:24:00 μμ

****

Κύριε Σακκά, καλωσήρθατε στο blog μου.
Συμφωνώ και επαυξάνω με τον επίλογό σας, και σας ευχαριστώ για τις παραπομπές.

Παρεμπιπτόντως μπήκα στο blog σας, αυτό που έχετε για το Περού, και ειλικρινά σας ζήλεψα!

***

Ο Zaphod είπε...
Eνδιαφέρον πως η ιστορική αναγκαιότητα σε κάνει να πλάθεις μύθους και να τους πιστεύεις κιόλας...

23 Νοε 2007 5:21:00 μμ

---

Όχι μόνο τους πιστεύεις, αλλά είσαι επιθετικός, εξαγριώνεσαι και ωρύεσαι σε όποιον φέρνει υπό το φως της Λογικής τους μύθους σου.

Το β' πρόσωπο δεν είναι για σένα φίλε zaphod, απλά συνεχίζω τον συλλογισμό σου στο ίδιο πρόσωπο!

doctor

23 Νοε 2007 7:08:00 μμ
giant13 είπε...
Μπράβο σου Δόκτορα μου, γιά το νέο διαφωτιστικό σου ποστ.

Συμπερασματικά λοιπόν, και με την βοήθεια των διανοούμενων εγένετο τουρκικό έθνος.
Πάντως τους παραδέχομαι τους γείτονες, μέ επιστήμονες γηγενείς ή και ξενιτεμένους, την ιστορία τους την γράφουν και την εμπεδώνουν.
Οπως είναι άριστοι πολιτικοί είναι και άριστοι ιστοριοδίφες.
Σιγά σιγά μας λένε πως είναι και απόγονοι του Ομήρου, του Θαλή και των Τρώων.
Κάποιος σίγουρα θα βρεθεί, θα κάνει μιά ιστορική επιστημονική διατριβή, η τώρα ισχύουσα εθνική καταγωγή τους θα ακυρωθεί και θα ισχύει η νέα.
Εξ άλλου στα επίσημα δημοτικά ιστορικά αρχεία της Σμύρνης, η ιστορία της αρχίζει μετά το 1922.

23 Νοε 2007 7:40:00 μμ
Roadartist είπε...
Παρα πολύ ενδιαφέρον doctor!

23 Νοε 2007 9:22:00 μμ
doctor είπε...
Γίγαντα, θα εκπλαγείς στα επόμενα ποστ που θα δεις ότι η θεωρία της ιστορικής καταγωγής των Τούρκων δεν είναι ενιαία και κοινή για όλους, αλλά χωρίζεται σε ισλαμιστική, κεμαλιστική και ανατολιστική!

Ενώ εδώ το 99% των ελλήνων πιστεύουν ότι είναι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων.

***

roadartist, η νηφάλια προσέγγιση των πάντων στην ζωή μας, παράγει συνθέσεις και κριτική σκέψη, ενώ ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία εμποδίζουν το μυαλό να σκεφτεί...

doctor

23 Νοε 2007 10:23:00 μμ
mtryfo είπε...
doc
νά σαι καλά.
Είναι κι αυτός ένας τρόπος να μας προτρέπεις να διαβάζουμε...
Μας δίνεις μια "γεύση" από ένα ενδιαφέρον βιβλίο και έπειτα δε μένει παρά μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο...

23 Νοε 2007 10:23:00 μμ
Kostas Sakkas είπε...
doctor,

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις δημοσιεύσεις σας.

Αναρωτιέμαι αν οι δάσκαλοι που μου δίδαξαν ιστορία στο σχολείο γνώριζαν τα πραγματικά γεγονότα και εν γνώση τους τα απέκρυψαν. Γιατί σαφώς πέρασαν από κάποιο Πανεπιστήμιο. Εκτός αν και στα Πανεπιστήμια η “αλήθεια” έχει αποχρώσεις όταν δεν αφορά τεχνικούς τομείς. Υπάρχει βέβαια το ελαφρυντικό των μεροληπτικών βιβλίων με τη διδακτέα ύλη.

Ή ισχύει το σχόλιο του Zaphod ότι “η ιστορική αναγκαιότητα σε κάνει να πλάθεις μύθους και να τους πιστεύεις κιόλας...” και για τους φορείς της γνώσης, οπότε εν αγνοία τους οι δάσκαλοι διδάσκουν ότι διδάσκουν.

ΥΓ. Το ταξίδι στο Περού ήταν μία ευτυχή συγκυρία και εμπειρία. Η επιλογή να μην έχω φωτογραφική μηχανή μαζί μου είχε ως αποτέλεσμα να καταγράφω την κάθε ημέρα σε ημερολόγιο χωρίς να το έχω προσχεδιάσει. Θα ολοκληρώσω τις δημοσιεύσεις σύντομα.

23 Νοε 2007 10:27:00 μμ
doctor είπε...
mtryfo, το βιβλίο το είχα στα υπ'όψιν, αλλά αν "περίμενε" την σειρά του, τότε μάλλον προς το Πάσχα θα ...ερχότανε.
Όμως, το πρότεινε ο Τάκης Αλεβαντής σε προηγούμενο ποστ, και λίγο μετά ο bidibis.
E, δύο συμπτώσεις, είναι πολλές, και τα 16 ευρώ για τις 400 σελίδες του βιβλίου είναι ελάχιστα (σε σχέση με τα 200-250 ευρώ για ένα μπουκάλι ουίσκυ στα ...μπουζούκια!).

***

Κύριε Σακκά, λέω να μιλάμε στον ενικό, τι λες ....Κώστα;
Στα Πανεπιστήμια, ευτυχώς, διδάσκεται η αλήθεια, χωρίς λογοκρισίες, και είναι θέμα χρόνου, οι αυριανοί καθηγητές μέσης εκπαίδευσης να αλλάξουν την παλαιολιθική και μεσαιωνική θεώρηση της ιστορίας μας, η οποία στέκει ως "Πιστεύω", όπου απαγορεύεται να πειράξουμε έστω και ένα κόμμα, διότι παραμονεύει ο πατερ Άνθιμος, ο Παπαθεμελής, ο Ψωμιάδης και λοιποί μονίμως ανησυχούντες...

doctor

23 Νοε 2007 10:41:00 μμ
doctor είπε...
Αυτή η ανάρτηση αφαιρέθηκε από το συγγραφέα.
23 Νοε 2007 10:46:00 μμ
doctor είπε...
Γράφει ο κ.Μήλλας στον πρόλογο του βιβλίου:

* Η εκόνα του "Άλλου" δεν είναι μια φωτογραφία, είναι μια κατασκευή, όπως ένας πίνακας ζωγραφικής, η οποία προδίδει το δημιουργό της (σελ.16).

* [...] η παρούσα εργασία είναι [...]βασικά ένα βοήθημα γι'αυτούς που πιστεύουν με αυτοπεποίθηση ότι η δική τους σκέψη είναι στην ουσία ανεπηρέαστη από τα πάτρια στερεότυπα (σελ.18).

doctor

23 Νοε 2007 10:47:00 μμ
xasodikis είπε...
Αναμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια...

24 Νοε 2007 11:56:00 πμ
Kostas Sakkas είπε...
Doctor,
συμφωνώ απόλυτα για τον ενικό.
Καλό Σαββατοκύριακο.

24 Νοε 2007 2:04:00 μμ
bidibis (aka g.a.n.g) είπε...
Κάνοντας μια αναζήτηση στο urban dictionary, ένα λεξικό το οποίο έχω την εντύπωση ότι διαμορφώνει το περιεχόμενο με τον ίδιο τρόπο που το κάνει και η wikipedia, αν και μοιάζει να στερείται της ίδιας εγκυρότητας, για να δω ποιες είναι οι συνυποδηλώσεις του όρου Turk στην Αγγλική στάθηκε το μάτι μου σε μια ερμηνεία την οποία κατά πάσα πιθανότητα καταχώρησε κάποιος Τούρκος, η οποία έχει ως εξής:

Turks are people who live in Turkey. They are not involved in genocide, there are no proofs what so ever. During the war time Armenians betrayed their country,Turkey, who fed them for years and they became a big problem. Armenians start to kill Turkish people, to start an inside war. After that Turkish army needed to fight with them. In the war lots of innocent people get killed but it is not genocide, what Nazis did is genocide or what Americans did in Iraq is genocide but this is not. Also Turks live in fine places, not in deserts. Turkey can be considered as a Middle East country (even sometimes it is considered as in Europe) but it doesn't even have deserts. Turkey is surrounded by the sea from 3 sides.

Στην ίδια ερμηνεία παρατίθεται και ένα site το οποίο εξετάζει το Αρμενικό ζήτημα από την Τουρκική πλευρά και μπορείτε να δείτε εδώ.

Δεν ξέρω κατά πόσο προέρχονται από σοβαρούς και έγκριτους ανθρώπους οι παραπάνω παραπομπές μου, νομίζω όμως ότι είναι ενδεικτικές της τάσης των λαών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης να εξιδανικεύουν το παρελθόν τους και να ρίχνουν όλα τα αναθέματα στον "άλλο", καθιστώντας έτσι τις σχέσεις γειτονίας μεταξύ του δύσκολες προς εξομάλυνση στο άμεσο μέλλον.

Αν λείπει κάτι πέρα από αυτογνωσία σε αυτό το καταραμένο κομμάτι της γης, στο οποίο μας έλαχε η μοίρα να ζούμε και εμείς, είναι αυτό που ονομάζει ο Ηρακλής Μηλλάς στον πρόλογο του ενσυναίσθηση(Παπανούτσος σπρέχεν),δηλαδή να μπορείς (και να θέλεις) να βλέπεις τον "Άλλο" όπως τον "Εαυτό σου", να τον βιώνεις. Δυστυχώς αυτή η ασθένεια πέρα από τον απλό λαό έχει προσβάλει και τους διανοούμενους (φαύλος κύκλος δηλαδή) και από ότι φαίνεται τα μεγαλύτερα προβλήματα σε αυτόν τον τομέα τα αντιμετωπίζει η Τουρκία καθώς έχει ανοιχτά μέτωπα εντός εκτός και επί ταυτά!

24 Νοε 2007 7:25:00 μμ
doctor είπε...
xasodikis, η συνέχεια (συνέχειες θα έλεγα) θα είναι άκρως ενδιαφέρουσα.

***

Κώστα, καλό Σ/Κ,επίσης.

***

bidibis, σίγουρα το απόσπασμα που παραθέτεις έχει γραφτεί από τούρκο κα μάλιστα τούρκο που εντερνίζεται την "εθνική" πραγματικότητα.

Το μόνο αντίδοτο, η μόνη λύση, είναι η ανελέητη απομυθοποίηση και η αποδόμηση όλων των εθνικών μύθων και στερεοτύπων, σε όλα τα Βαλκάνια.


doctor

24 Νοε 2007 8:44:00 μμ
Univers είπε...
Doctor, συγχαρητήρια. Κάνεις αξιοπρόσεκτη και επίπονη προσπάθεια.

24 Νοε 2007 8:47:00 μμ
bidibis (aka g.a.n.g) είπε...
Αντίδοτο είναι, αλλά πως το καταφέρνει κανείς.

Κάθε φορά που πάει να γίνει μια τέτοια προσπάθεια σύσσωμες οι δυνάμες της αδράνειας και της οπισθοδρόμησης την υπονομεύουν.

Αλλά και από την άλλη σκέφτομαι ότι αυτή η προσπάθεια απομυθοποίησης βρίσκεται σε εξέλιξη, από την Ελλνική τουλάχιστον πλευρά, αλλά γίνεται με τέτοιους αργούς ρυθμούς που αδυνατούμε να την καταλάβουμε. Παρόλα αυτά δεν είναι κακό κάποιοι από μας να είναι πιο βιαστική και να επιζητούν πιο άμεσα αποτελέσματα...

24 Νοε 2007 9:14:00 μμ
doctor είπε...
univers, καθόλου επίπονη προσπάθεια, πιστέψτε με. Απλώς, μου "βγαίνει", το θέλω και το κάνω με χαρά.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

***

bidibis, συμφωνώ ότι ήδη η επιστημονική κοινότητα της χώρας μας έχει ξεκινήσει την φάση της επαναθεώρησης (αφελληνισμού λένε οι συντηρητικοί κύκλοι) της ιστορίας και της αποβολής από αυτήν όλων των μύθων, είτε αυτοί προέρχονται από την Δεξιά και την Εκκλησία (κρυφό σχολειό, ρόλος εκκλησίας στα προ του 1821 έτη κ.λπ), είτε από την Αριστερά (αγιοποίηση του ΕΑΜ, οικειοποίηση και υπερεξιδανίκευση του Πολυτεχνείου), είτε πρόκειται για γενικά στερεότυπα ή αναπόδεικτες βεβαιότητες (αναδρομική θεώρηση της ιστορίας και υιοθέτηση της μεταφυσικής φύσης του Έθνους).

doctor

24 Νοε 2007 10:18:00 μμ
Andros είπε...
Στα Πανεπιστήμια, ευτυχώς, διδάσκεται η αλήθεια, χωρίς λογοκρισίες, και είναι θέμα χρόνου, οι αυριανοί καθηγητές μέσης εκπαίδευσης να αλλάξουν την παλαιολιθική και μεσαιωνική θεώρηση της ιστορίας μας...

Σιγα-σιγα αλλαζουν οι αντιληψεις. Αλλα, αυτο δεν ειναι αυτοματο. Δηλαδη το οτι ενας ανθρωπος παει στο πανεπιστημιο [και ποσοι Ελληνες πανε?]και μαθαινει τις αληθειες.

Σε ολες τις χωρες υπαρχουν οι εθνικοι μυθοι, και βεβαια η διαστροφη της ιστοριας. Να σας πω αυτο που εχω παρατηρησει εδω. Ναι, αρκετοι φοιτητες θελουν να μαθουν και μπορουν να αναθεωρησουν αυτα που "ηξεραν". Οχι ομως ολοι.

Καποιοι απλως παιρνουν μια ταξη- μαθημα οχι επειδη τους ενδιαφερει αλλα επειδη επιβαλλεται (curriculum). Ετσι περνουν σαν τουριστες. Πρεπει να ενδιαφερεσαι για να μαθεις κατι νομιζω. Εαν τους ρωτησεις μετα απο μερικους μηνες δεν θυμουνται τιποτα. Ή απλως εχουν την αντιληψη: ε, υπαρχει μια αποψη και μια αλλη....

Μια αλλη μεριδα φοιτητων [αλλα και ατομων γενικοτερα] δεν ενδιαφερεται για νεες γνωσεις. Ποσες φορες [στην ταξη αλλα και σε διαφορες συζητησεις] προσπαθω να αναλυσω μια θεση αλλα βλεπω οτι πολλοι σταυρωνουν τα χερια τους και ..κλεινουν τα αυτια τους. Ιδιως σε θεματα θρησκειας! Και γενικα σε θεματα που βαζουν μεγαλες ερωτησεις, που παρουσιαζουν προκληση για μεγαλες αναθεωρησεις!

The power of indoctrination still holds strong. And, that if people don't care to know, they're not open to new ideas. The facts just get in the way of a good story!

24 Νοε 2007 10:30:00 μμ
Takis Alevantis είπε...
Δόκτωρα, ευχαριστώ για το άρθρο και τις φιλόφρονήσεις σου. Το βιβλίο του Μήλλα με βοήθησε πολύ να σχετικοποιήσω τις απόψεις μου αναφορικά με τους Τούρκους. Ένα άλλο βιβλίο που με βοήθησε να καταλάβω πολύ περισσότερα για τη νεώτερη ιστορία ΜΑΣ είναι η υπέροχη βιογραφία του Ατατούρκ από τον Kinross.

25 Νοε 2007 11:21:00 πμ
Hades είπε...
Μιας και περί Τούρκων ο λόγος, είναι λίγο μπλεγμένα τα πράγματα: περί τους 2 αιώνες πριν εμφανισθούν στην περιοχή, υπήρχαν από τους βυζαντινούς αναφορές για Τούρκους. Με μια διαφορά: ότι απευθύνονταν στους Βούλγαρους, οι οποίοι είναι τουρκόφωνο φύλο και ήταν τουρκόφωνοι. ΌΠως επίσης, τουρκικά φύλα (ουνικά για την ακρίβεια) είναι οι Φιλανδοί και οι Ούγγροι. Καλό, ε; Γενικά με ό,τι ήρθε στα Βαλκάνια μετά τον 5ο αιώνα δε βγάζεις εύκολα άκρη.

25 Νοε 2007 5:19:00 μμ
doctor είπε...
andros, σίγουρα, αν δεν θέλεις να μάθεις, δεν θα μάθεις.

Επίσης, όπως γράφεις και εσύ, τα θέματα θρησκείας είναι ταμπού και νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι πιο φανατισμένοι με την θρησκεία παρά με το έθνος.

***

Τάκη Αλεβαντή, όντως, το βιβλίο είναι καταπληκτικό και το κακό είναι ότι σε λίγο το τελειώνω!

***

Ο Hades είπε...

Γενικά με ό,τι ήρθε στα Βαλκάνια μετά τον 5ο αιώνα δε βγάζεις εύκολα άκρη.

25 Νοε 2007 5:19:00 μμ

----

Γιατί, βγάζεις με τους προ του 5ου αιώνα;

Τα Βαλκάνια ήταν είναι και θα είναι ένα σταυροδρόμι λαών, ένα πολούβουο παζάρι, και όποιοι βγαίνουν και δηλώνουν απόγονοι... ένδοξων προγόνων, και μάλιστα εξ αίματος, μάλλον το λένε για συναισθηματική τους αναπλήρωση.

Όσο για τους Βούλγαρους (το πόσο Μογγόλοι είναι οι σημερινοί Βούλγαροι ή Τούρκοι, ας το αφήσουμε, ενώ οι Φινλανδοί κρατάνε ακόμα -ειδικά στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά), γράφει ο Β.Ραφαηλίδης ("Οι λαοί των Βαλκανίων, σελ.28):

"Στην προϊστορική αρχαιότητα, η περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας ήταν η καρδιά του απέραντου κράτους των Θρακών, του μεγαλύτερου μετά τους Ινδούς λαού της αρχαιότητας, όπως λέει ο Ηρόδοτος.
Αυτός είναι ο λόγος που οι πολύ χοντροκέφαλοι εκ των Βουλγάρων σοβινιστών, που περισσεύουν και σε αυτή τη χώρα, λεν πως οι Βούλγαροι είναι κατ΄ευθείαν απόγονοι των αρχαίων Θρακών!
Βλέπτε, κοτσάνες δε λέμε μόνο εμείς για τους προγόνους μας. Παρηγορηθείτε λοιπόν.
Υπάρχουν και χειρότεροι κοτσανολόγοι στη Βαλκανική".

doctor

25 Νοε 2007 5:37:00 μμ
abdal είπε...
Hades, η ιστορία των "εθνωνυμίων" (ή, γενικότερα, των ονομάτων ανθρώπινων κοινοτήτων) δεν ταυτίζεται με την ιστορία των "εθνών". Τα καθιερωμένα εθνωνύμια συχνότατα είναι πολιτικά προϊόντα που είτε παράγονται (αυθορμήτως ή όχι) από τμήμα του ίδιου του ΥΠΟ ΕΞΕΤΑΣΗ "έθνους", είτε εισάγονται (έως και... αεροπλανικώς) από πολύ μακριά. Γι αυτό η χρήση τους χρήζει προσοχής. Το "Τούρκοι" όπως και το "Βούλγαροι" είναι από τα πιο "ύπουλα" ονόματα (καθότι εύκολα παραπέμπουν σε ανυπόστατες κατηγοριοποιήσεις).
Δυστυχώς (επιμένω εγώ) εξακολουθούμε, στις κοινωνικές επιστήμες, να βασιζόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει στα αυτονόητα του 19ου αιώνα, καμιά φορά ακόμα και όταν προσπαθούμε να ΤΑ ξεπεράσουμε (και παρόλη την τεράστια σχετική επιστημονική εξέλιξη).

Doctor, υπάρχουν αρκετά πράγματα που θα ήθελα να πω πάνω στο θέμα. Αυτό που δεν υπάρχει είναι ο χρόνος. Ίσως τις επόμενες μέρες.

Καλό βράδυ στην παρέα.

25 Νοε 2007 7:27:00 μμ
roidis είπε...
μπράβο βρε Δόκτωρ, κάνεις εδώ δουλειά-ψιλοβελονιά. Διάβασα και έμαθα πολλά που δεν ήξερα. Αυτό που θέλω να πω είναι για τον Constantin Borzecki του οποίου τα "επιχειρήματα" συνεχίζουν να γεμίζουν τη Τουρκική εθνικιστική φαρέτρα, δυστυχώς.

25 Νοε 2007 9:59:00 μμ
doctor είπε...
abdal είπε...
Doctor, υπάρχουν αρκετά πράγματα που θα ήθελα να πω πάνω στο θέμα. Αυτό που δεν υπάρχει είναι ο χρόνος. Ίσως τις επόμενες μέρες.

Καλό βράδυ στην παρέα.

25 Νοε 2007 7:27:00 μμ

---

Αχ, αυτό το Παρίσι, άραγε προλαβαίνεις να πηγαίνεις σε αυτά τα υπέροχα εστιατόρια;

***

Φίλε Ροϊδη, συνεχίζοντας σε στυλ ... κοπτοραπτικό, θα χαρακτήριζα την Τουρκία ως μια πολύχρωμη κουρελού.
Υπάρχουν πολλές Τουρκίες και αν κάποια στιγμή φύγει η βία και η τρομερή πίεση που κρατάει τις εύθραυστες ισορροπίες, τότε νομίζω ότι θα μιλάμε για πρώην Τουρκία, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την περιοχή.

doctor

25 Νοε 2007 10:13:00 μμ
Aphrodite είπε...
"The facts just get in the way of a good story!" - Γειά σου ρε Andros, πολύ σωστά τα λες, με μια φράση όλη η σύνοψη!

--------

Τώρα πέραν του ότι με προβληματίζεις ντοκ, αντί τις λίγες ώρες ξεκούρασής σου να παίζεις κάνα playstation σαν όλα τα συνομίληκά σου αγοράκια με καθυστερημένη [με όλες τις έννοιες! :))) ] εφηβεία, ή να ξεκοκκαλίζεις όλα τα baby-books της υφηλίου, μου προαλείφεσαι για Βρυξέλλες, στο τεράστιο πρότζεκτ: "Να μερικοί καλοί λόγοι για να μπει κι αυτή η ρημάδα η χώρα στα σαλόνια μας, τόσες και τόσες μπήκανε!"...

Τεσπα, σοβαρά τώρα, ένα που διαβλέπω και δε θέλω να ισχύει, στις παρυφές του ποστ σου, να μην κατακρίνει κανείς μας τους προηγούμενους για τις απόψεις τους, μια που ήταν αδύνατον να έχουν την πληροφόρηση που έχουμε σήμερα, εξόν εάν ξέρουμε ότι ήταν πληροφορημένοι και εθελοτυφλούσαν. Κι επίσης να αναγνωρίζουμε ότι ό,τι μάθαιναν και φυσικά διαιώνιζαν -και μην πω κι εμπλούτιζαν κατά το δοκούν- βοήθησε σε μια συνοχή ως προς τον κοινό "εχθρό" πολύ χρήσιμη κοινωνικο-πολιτικά...

Οπότε περιμένω και το δεύτερο τεύχος δια να τοποθετηθώ εκτενέστερα (μετάφραση: ν'απλώσω αρίδα, τραχανά ή/και ζωνάρι, αναλόγως...)

:))))

26 Νοε 2007 12:50:00 πμ
doctor είπε...
Ο/Η Aphrodite είπε...
[...] μου προαλείφεσαι για Βρυξέλλες, στο τεράστιο πρότζεκτ: "Να μερικοί καλοί λόγοι για να μπει κι αυτή η ρημάδα η χώρα στα σαλόνια μας, τόσες και τόσες μπήκανε!"...

***

Η υποστήριξη προς την Τουρκία για την είσοδο της τελευταίας στην Ε.Ε. είναι μια "επένδυση" για την χώρα μας, που μόνο καλό θα κάνει στην περιοχή.
Γι'αυτό και η πολιτική ηγεσία πολύ σωστά έχει προσανατολιστεί στην υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας.

doctor

26 Νοε 2007 9:29:00 μμ
Giasafox είπε...
ωραίο ποστ doc

(εμείς δεν έχομε ανάγκη εξωτερικών εχθρών. Βαλλόμεθα εκ των έσω)

27 Νοε 2007 3:42:00 πμ
doctor είπε...
giasafox, ... το γνωστό "βαλλόμεθα πανταχόθεν"; λολ

Καλημέρα

doctor

27 Νοε 2007 9:46:00 πμ