Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Οι νευροπαθείς ψευδοπατριώται


Βλάσης Γαβριηλίδης

Αθήνα, 20 Αυγούστου 1894. Ώρα, λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι. Ογδόντα έξι νέοι αξιωματικοί της Φρουράς Αθηνών [1], έχοντας την κάλυψη των ανωτέρων τους, αλλά και της Αστυνομίας, ξεκινούν συντεταγμένα από τη Στρατιωτική Λέσχη της οδού Σταδίου, που ήταν απέναντι από το Φρουραρχείο, περνούνε μπροστά από την Αστυνομική Διεύθυνση και καταλήγουν στα γραφεία της εφημερίδας «Ακροπόλεως», στην οδό Σοφοκλέους. Τους συνοδεύουν πολλοί υπαξιωματικοί και οπλίτες με τη «μπλούζα εργασίας» και τους –απαραίτητους όπως αποδείχθηκε- «πελέκεις μετά σκαπανών». Οι «εργασίες» άρχισαν αμέσως μόλις το εκστρατευτικό σώμα έφτασε στον προορισμό του. Πυροβόλησαν εναντίον του φύλακα των γραφείων και στη συνέχεια έσπασαν με τσεκούρια την κλειδωμένη πόρτα της αυλής. Απουσίαζαν, ευτυχώς, όλοι οι συντάκτες της εφημερίδας, που άρχιζαν κανονικά να εργάζονται μετά τις 3 το μεσημέρι, καθώς και ο Βλάσης Γαβριηλίδης [2], διευθυντής της εφημερίδας, ο οποίος κατοικούσε μεν στον επάνω όροφο του κτηρίου, αλλά εκείνες τις ημέρες έλειπε στο εξωτερικό[3].
Το τυπογραφείο ήταν ο πρώτος χώρος που επισκέφτηκαν οι στρατιωτικοί. Εκεί κατέστρεψαν το νέο κυλινδρικό πιεστήριο που είχε αγοράσει ο διευθυντής της «Ακροπόλεως», «το μοναδικόν εν τη Ανατολή» με δυνατότητα εκτύπωσης 24 χιλιάδων φύλλων την ώρα, διέλυσαν τις τυπογραφικές εγκαταστάσεις και, ακολούθως, με άκρα επιμέλεια, αχρήστευσαν το αρχείο της εφημερίδας, πριν περάσουν στον επάνω όροφο, από τα παράθυρα του οποίου πέταξαν στην οδό Σοφοκλέους, επάνω στο σωρό των ερειπίων του τυπογραφείου και του αρχείου, τα βιβλία, τα ρούχα, τα έπιπλα και τα οικιακά σκεύη του Γαβριηλίδη. Η αστυνομία εμφανίστηκε αμέσως μετά το πέρας της επιχειρήσεως για να φρουρήσει τα πράγματα που είχαν πεταχτεί στο δρόμο.
Συντεταγμένοι και πάλι οι αξιωματικοί επέστρεψαν στη Στρατιωτική Λέσχη, από όπου ανακοίνωσαν ότι θα έπαιρναν μέτρα προκειμένου να μην κυκλοφορήσει ποτέ πλέον η «Ακρόπολις» και να μην επιστρέψει στην Ελλάδα ο διευθυντής της.


Τι έγραφε η «Ακρόπολις» και γιατί ενοχλούσε.

Η αρθρογραφία της εφημερίδας του Γαβριηλίδη είχε θέματα όπως η επιδεικτική «λεβεντιά» των στρατιωτικών και των οργάνων της τάξεως, η εξασφαλισμένη ατιμωρησία των παράνομων πράξεών τους, η Μεγάλη Ιδέα, οι δικαιοδοσίες του στρατού και οι στρατιωτικές δαπάνες, η διαφθορά και ο σκοταδισμός της ορθόδοξης εκκλησίας, ο γελοίος στόμφος και η αυτοαναφορικότητα του περί «εθνικών δικαίων» λόγου και η απειλητική παρουσία μιας ειδικής κατηγορίας πολιτευομένων τους οποίους ο Γαβριηλίδης ονόμαζε «νευροπαθείς ψευδοπατριώτας» [4].

Ποια ήταν η αφορμή για την επίθεση στην Ακρόπολη.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν ένα άρθρο στην «Ακρόπολη», έξι ημέρες πριν από την επίθεση στα γραφεία της, που γράφτηκε με αφορμή τον άγριο ξυλοδαρμό πολίτη στο κέντρο της Αθήνας από τρεις σπαθοφόρους ανθυπολοχαγούς διότι (σύμφωνα με την υπεράσπιση των κατηγορουμένων αξιωματικών) είχε «προηγούμενα» με έναν από αυτούς.
«Ιδού η ευκαιρία ω μεγαλοϊδεάται», έγραφε η «Ακρόπολις», «τώρα που είμαστε βέβαιοι για το πόσο γενναίοι είναι οι αξιωματικοί μας, ας δώσουν κάτι παραπάνω οι δερόμενοι φορολογούμενοι πολίτες, ώστε να διπλασιαστούν οι ταγματάρχαι, να τριπλασιασθούν οι λοχαγοί, να δεκαπλασιαστούν οι των άλλων βαθμών, διά να… πάρουμε την Πόλι» [5].

Η «δίκη» των υπευθύνων για την καταστροφή των γραφείων της «Ακροπόλεως».

Κανένα από τα εντάλματα προφυλακίσεως των πρωταιτίων δεν εκτελέστηκε μέχρι τη δίκη διότι, κατά τα τότε ισχύοντα, όλα τα εντάλματα αυτού του είδους, που αφορούσαν στρατιωτικούς, έπρεπε να τα εγκρίνει το Υπουργείο Στρατιωτικών, με διαδικασίες που μπορούσαν να επιμηκύνονται κατά βούλησιν [6].
Κατά την δίκη, ο Λεβίδης [7] και άλλοι συνήγοροι των αξιωματικών, έλεγαν για την «Ακρόπολη» ότι «για μια ολόκληρη δεκαετία, η εφημερίδα του Γαβριηλίδη προσέβαλλε συστηματικά τα «ιερά και τα όσια» της ελληνικής φυλής: την Μεγάλη Ιδέα, τον στρατό, την εκκλησία» [8].
«Από τις στήλες της Ακροπόλεως», κατά την υπεράσπιση των κατηγορουμένων, «είχαν κατά καιρούς παρελάσει ιερείς λαθρέμποροι, καλόγηροι κτηνοβάται και αρχιερείς κομματάρχαι». Ο Βλάσης Γαβριηλίδης ονόμασε την «Μεγάλην Ιδέαν… Μεγάλην Μωρίαν», ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι «Πατρίς άνευ Μεγάλης Ιδέας δεν είναι δυνατόν να υφίσταται». Επροπαγάνδιζε πως με την διπλωματία, την ανόρθωση της οικονομίας και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας θα κέρδιζε η Ελλάδα συμμάχους και θα γινόταν κράτος ισχυρό, ακόμη και με όρους στρατιωτικής ισχύος, και όχι με την αλόγιστη σπατάλη χρημάτων για την αύξηση των αριθμητικών μεγεθών ενός ουσιαστικώς ανικάνου προς πόλεμον στρατού (το τελευταίο έμελλε να αποδειχθεί κατά πανηγυρικό τρόπο τρία χρόνια αργότερα, στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897).
«Πελάτες των ζυθοπωλείων» αποκαλεί η εφημερίδα του κ.Γαβριηλίδη τους έλληνες αξιωματικούς, θα επισημάνει με αγανάκτηση ο στρατιωτικός συνήγορος των κατηγορουμένων συνταγματάρχης Κίτσος Μπότσαρης, για να απαντήσει αμέσως μετά, εν πνεύματι επιθετικού αυτοχθονισμού, στο ρητορικό ερώτημα ποιοι τα λένε αυτά:
«Οι απόγονοι των σωματεμπόρων της Κωνσταντινουπόλεως». Αυτό στόχευε στην Κωνσταντινουπολίτικη καταγωγή του Γαβριηλίδη. Ο υβριστικός χαρακτηρισμός του Μπότσαρη, ωστόσο, δεν αφορούσε προσωπικά τον διευθυντή της Ακροπόλεως. Απευθύνεται συλλήβδην προς όλους τους Ρωμιούς της Πόλης και η εκφορά του σε δημόσιο χώρο απλώς επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός από τα αρνητικά στερεότυπα που κυκλοφορούσαν, υποδορίως, για κάποιους από τους «αλύτρωτους αδελφούς» των «αυτοχθόνων» κατοίκων του Ελληνικού Βασιλείου.
Το μεγαλύτερο έγκλημα όμως της Ακροπόλεως είχε σχέση με τον αντίκτυπο των δημοσιευμάτων της στο εξωτερικό: «Απογοήτευε τους υποδούλους Έλληνας και τους ομογενείς» [9].
Η κοινή επωδός όλων των συνηγόρων των ογδόντα έξι αξιωματικών αλλά και του Βασιλικού Επιτρόπου ήταν ότι οι κατηγορούμενοι προέβησαν στην παράνομη ασφαλώς ενέργεια για την οποία δικάζονταν, ως εκπρόσωποι και υπερασπιστές της τιμής του έθνους. Προκειμένου «να προστατεύσουν την ελληνικήν φυλήν από τους υβριστάς της».

Και αυτό αναγκάστηκε να το πράξει ο στρατός, διότι ούτε η Βουλή, ούτε η Δικαιοσύνη με τους εισαγγελείς της, ούτε η Αστυνομία, ούτε ο Βασιλεύς, εφρόντισαν, ως όφειλαν, να επέμβουν.

Οι αξιωματικοί, συνεπώς, με την πράξη τους “ετίμησαν την ελληνικήν φυλήν” [10]. Η Ακρόπολις εξέφραζε «αντεθνικάς ιδέας», ήταν «ίδρυμα αντεθνικόν» με «φανερούς και κρυφίους πόρους» , εξυπηρετούσε τους «φανερούς και κρυφούς εχθρούς του στρατού» και ο Γαβριηλίδης εξέφραζε αναρχικές απόψεις[11].

Η απόφαση.

Β. Βασιλειάδης, συνταγματάρχης πεζικού, Ν.Γιάνναρος και Ν.Πουρναράς, αντισυνταγματάρχες, Δ.Βακάλογλους και Α.Πάλλης, ταγματάρχες και Χ.Σοφιανός, αντισυνταγματάρχης. Άπαντες, πλην του Βασιλειάδη, των «ευγενών» όπλων.

Ο πρώτος, ως πρόεδρος του Β’Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών, οι επόμενοι ως στρατοδίκες, και ο τελευταίος, με την ιδιότητα του βασιλικού επιτρόπου, ήταν εκείνοι που αθώωσαν πανηγυρικώς στις 24 Σεπτεμβρίου 1897 τους 86 κατηγορούμενους αξιωματικούς για την ολοκληρωτική καταστροφή, μετά από κανονική στρατιωτική επιχείρηση, των γραφείων της εφημερίδος «Ακρόπολις» στις 20 Αυγούστου 1894.
Δύο μήνες μετά από την απόφαση αυτή ιδρύεται από τους στρατιωτικούς η «Εθνική Εταιρία» η οποία μέσα σε τρία χρόνια θα υπερισχύσει πλήρως στην Ελλάδα και εξαιτίας της θα συρθεί η χώρα μας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπου υπέστη πανωλεθρία.

Πηγή των παραπάνω πληροφοριών, καθώς και των πολύ διαφωτιστικών παραπομπών, το βιβλίο του Γ.Γιαννουλόπουλου, «Η ευγενής μας τύφλωσις», σσ. 3-21 [12].

Η πατριδοκάπηλη λαϊκίζουσα (ακρο)δεξιά, με την πατριδοκαπηλεία και τον αυτοτροφοδοτούμενο καταστροφικό εθνικισμό της «Εθνικής Εταιρείας» επέφερε την ήττα στον πόλεμο του 1897. Η ίδια παράταξη προκάλεσε τον εθνικό διχασμό κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διαχειρίστηκε με τον χειρότερο τρόπο την Μικρασιατική Εκστρατεία με τα γνωστά τραγικά για την χώρα μας αποτελέσματα, συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατά την διάρκεια της Κατοχής, πλαισίωσε το μετεμφυλιακό παρακράτος, έγινε εξουσία κατά την επταετία 1967-1974 και με το ανόητο πραξικόπημα στην Κύπρο ευθύνεται πλήρως για την κατοχή του βορείου τμήματος της μεγαλονήσου από τους τούρκους.
Η ίδια παράταξη με τον στείρο εθνικισμό της οδήγησε σε τέλμα (και σε μελλοντική σίγουρη ήττα) τις διαπραγματεύσεις με την ΠΓΔΜ στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Κάθε φορά που οι –υποτίθεται- εθναμύντορες λαμβάνουν την εξουσία, η χώρα μας χάνει και ένα κομμάτι της. Κάθε φορά που η άκρα Δεξιά βρυχάται, η χώρα μας ζημιώνεται.
Αυτοί λοιπόν που αυτοτιτλοφορούνται ως φύλακες του έθνους, ως υπερπατριώτες, ως οι μόνοι άξιοι να ονομάζονται έλληνες, αυτοί που προσλαμβάνουν την έννοια του έθνους με μεταφυσικούς όρους, αυτοί που σπάνε κινηματογράφους, καίνε βιβλία, προπηλακίζουν και βιαιοπραγούν, χαρακτηρίζουν ανθέλληνα κάθε πολίτη που φέρει υπό το φως της Λογικής τις ιδεοληψίες τους, αυτοί που θέλουν πόλεμο και κάνουν τους παλληκαράδες, αυτοί που θεωρούν όλους όσους δεν αποδέχονται τις παρωχημένες ιδέες τους ως εθνικούς μειοδότες, ως πράκτορες του εχθρού, αυτοί που εξυφαίνουν ή πιστεύουν άκριτα τις πιο απίστευτες συνωμοσίες, όλοι αυτοί είναι οι μεγάλοι και πραγματικοί εχθροί της πατρίδας μας, οι πραγματικοί ανθέλληνες, είναι ο υπ’αριθμόν ένα κίνδυνος της Ελλάδος.
Είναι –όπως σωστά έγραφε ο Βλάσης Γαβριηλίδης- οι «νευροπαθείς ψευδοπατριώτες».
Κλείνω, με μία πολύ εύστοχη κρίση του κ.Γιαννολόπουλου σχετικά με τον ελληνικό εθνικιστικό λόγο:

«[Τα γεγονότα του 1897] οδήγησαν στην ήττα και τον, μικρής διάρκειας έστω, εξευτελισμό του εθνικιστικού λόγου ενός ορισμένου, βαλκανικού, και ειδικώτερα ελληνικού τύπου.
Του εθνικιστικού λόγου της εμμονής σε «ιστορικά δίκαια», του λόγου της αμετροέπειας, της προτεραιότητας στην αρχική εντύπωση και την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων, της αναντιστοιχίας λόγων και πράξεων, της πλήρους απουσίας πνεύματος επαγγελματισμού, άρα και ευθύνης, της (ορθής) εκτίμησης ότι ο εγχώριος υπερπατριωτισμός ποτέ δεν κόστισε σε κανέναν χάρις στην ιδιάζουσα ανοχή της ελληνικής κοινωνίας σε αυτά τα ζητήματα –το πρόβλημα τελικώς είναι της κοινωνίας και όχι των επιδόξων σωτήρων της- και τέλος, της επιθετικής συμπεριφοράς, στα όρια της θρασυδειλίας, εναντίον του, άοπλου, «εσωτερικού εχθρού»: εναντίον εκείνων που κατά καιρούς αντιλαμβάνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο, και επιχειρούν να θέσουν σε δημόσιο διάλογο, την πραγματική υφή των εθνικών θεμάτων» [13].

doctor
_________________________________________

[1] Όλοι ανθυπολοχαγοί και υπολοχαγοί, πλην ενός, του λοχαγού Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκη.
[2] Ο Βλάσης Γαβριηλίδης (1848-1920) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του χρυσοχόου Γαβριήλ Γαβριηλίδη. Αποφοίτησε από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και σπούδασε πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, με υποτροφία του Γεωργίου Σίνου. Στο χώρο των Γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη από τις σελίδες του περιοδικού Επτάλοφος, όπου δημοσίευσε μελέτες για την αρχαία ελληνική τραγωδία και το θεατρικό έργο του William Shakespeare. Την ίδια χρονιά (1868) εξέδωσε την εφημερίδα Ομόνοια, η οποία στη συνέχεια συγχωνεύτηκε με την εφημερίδα Νεολόγος. Με αφορμή δημοσίευση άρθρου του σχετικά με την καταπίεση της ελληνικής κοινότητας από την οθωμανική διοίκηση στην Πόλη, στην εφημερίδα Μεταρρύθμισις την οποία εξέδωσε μετά την Ομόνοια διώχτηκε από το Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β΄ και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ο Γαβριηλίδης κατέφυγε κρυφά στην Αθήνα, όπου από το 1877 πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Συνεργάτης αρχικά στην Εφημερίδα των Συζητήσεων και στη συνέχεια εκδότης του σατιρικού περιοδικού Ραμπαγάς (από κοινού με τον Κλεάνθη Τριανταφύλλου), ακολούθησε λίγο αργότερα μοναχική πορεία εκδίδοντας το περιοδικό "Μη Χάνεσαι" του οποίου συνέχεια υπήρξε η εφημερίδα Ακρόπολις, η οποία στάθηκε πρωτοποριακή για την εποχή της τόσο ως προς την εμφάνισή της, όσο και ως προς την ύλη της. Μέσα από τις σελίδες της Ακροπόλεως ο Γαβριηλίδης προσπάθησε να προβάλλει την αγάπη του για την πατρίδα του και παράλληλα το θαυμασμό του για τα ευρωπαϊκά πολιτιστικά επιτεύγματα. Ο ριζοσπαστισμός του και οι συχνά ακραίες θέσεις του εναντίον θεσμών και προσώπων προκάλεσαν αντιδράσεις με αποκορύφωμα την καταστροφή των γραφείων της Ακρόπολης το καλοκαίρι του 1894 από ομάδα της Φρουράς Αθηνών και στη σύλληψή του το Νοέμβριο του 1904. Διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εθνικού διχασμού. Συνεπής οπαδός των μεταρρυθμίσεων του Τρικούπη (όπως και του Ελευθέριου Βενιζέλου για ένα διάστημα) και σφοδρός πολέμιός του όταν δεν τολμούσε τις αναγκαίες ρήξεις με κατεστημένα συμφέροντα και νοοτροπίες, θαυμαστής της κοινωνικής «ευταξίας» και της συνεχούς οικονομικής προόδου των χωρών της δυτικής Ευρώπης και ιδιαιτέρως της Αγγλίας, πολέμιος της παραβιάσεως των νόμων, είτε ευθέως είτε διά της γνωστής μεθόδου της προσωπικής ερμηνείας και της επιλεκτικής εφαρμογής τους. Μετά το 1915 άρχισαν οι οικονομικές δυσκολίες. Πέθανε το 1920 από καρκίνο στα γραφεία της Ακρόπολης. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Βλάση Γαβριηλίδη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Γαβριηλίδης Βλάσης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 5. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Λαμπρίας Τάκης, «Γαβριηλίδης Βλάσης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984 και Συναδινός Θ.Ν., «Γαβριηλίδης Βλάσιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 8. Αθήνα, Πυρσός, 1929. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).Ο Βλάσης Γαβριηλίδης (1848-1920).
[3] Ο Γαβριηλίδης είχε πριν λίγες ημέρες αναχωρήσει για το Βερολίνο, ενώ η οικογένειά του παραθέριζε στην Κηφισιά.
[4] Ακρόπολις, 26 Σεπτεμβρίου 1894.
[5] Ακρόπολις, 14 Αυγούστου 1894. Στο απόσπασμα αυτό, ο Γαβριηλίδης με σκωπτικό τρόπο και κυρίως, σε ελάχιστες γραμμές –χαρακτηριστικά και τα δύο του ύφους του Βλάση Γαβριηλίδη και της σχολής του- αναδεικνύει ορισμένα πολύ ουσιαστικά θέματα της επικαιρότητας.
Πρώτον, το ζήτημα των στρατιωτικών δαπανών, που δεν ήταν ασφαλώς νέο. Το έθεταν κατά καιρούς, μεταξύ άλλων, και τα σατιρικά έντυπα της εποχής, συχνά, είναι αλήθεια, με μάλλον πρόχειρο τρόπο («Ασμοδαίος», 8 και 15 Αυγούστου, 5 και 19 Σεπτεμβρίου 1882, «Παληάνθρωπος», 3 Ιανουαρίου και 28 Ιουλίου 1883). Το δημοσίευμα της «Ακροπόλεως» όμως παρέπεμπε ευθέως σε μια ειδική όψη του προβλήματος, η αναφορά στην οποία δεν προοριζόταν να δημιουργήσει ρίγη ενθουσιασμού στους θιγόμενους. Ότι δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος από τα διατιθέμενα ποσά το απορροφούσαν οι ανελαστικές δαπάνες του στρατεύματος, με άλλα λόγια οι μισθοί των αξιωματικών, κονδύλι που αυξάνονταν σταθερά μετά από κάθε κύμα προαγωγών. Στο θέμα αυτό, στο οικείο κεφάλαιο για το Υπουργείο Στρατιωτικών, αναφερόταν και ο Σπυρίδων Ευλάμπιος, του οποίου το βιβλίο για τις σοβαρές δυσλειτουργίες του ελληνικού δημόσιου τομέα είχε φτάσει στην Αθήνα την άνοιξη του 1894 και αποτελούσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων και προβληματισμών (Σπυρίδων Ευλάμπιος, Η εν Ελλάδι κακοδιοίκησις, τα αίτια αυτής και τα της θεραπείας μέσα, Τεργέστη 1894, σσ.246-263.
Δεύτερον, η άμεση σχέση της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής και προαγωγών στις τάξεις των αξιωματικών, διά της μεθόδου της «ανδραγαθίας» σε επιχειρήσεις «σπασίματος των συνόρων»… καθ’οδόν προς την Πόλη. Το πολιτικό μέσον από μόνο του, ή, ακόμη καλύτερα, σε συνδυασμό με κάποια έκθεση ανωτέρου για ανδραγαθία, αποτελούσε πολύ συχνά τον μοναδικό τρόπο ανόδου στη βαθμολογική κλίμακα, για το σύνολο σχεδόν των τραγικά υπεράριθμων αξιωματικών και υπαξιωματικών του ελληνικού στρατεύματος, που διακρίνονταν έτσι από τα πρώτα συνήθως χρόνια της σταδιοδρομίας τους, σε «προβιβάσιμους» και, ουσιαστικά, στάσιμους (Τασούλας, ήτοι αι εν Ελλάδι Βουλευτικαί Εκλογαί, Κωμωδία πολιτική, έμμετρος, εις πράξεις εξ, υπό Α.Π.Ευστρατίου, Αθήναι, 1890. Γ.Ασπρέας, Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, 1821-1921, Αθήναι, Β’ έκδοση 1930, σσ.172-5, Θ.Βερέμης, Οι επεμβάσεις του στρατού στην Ελληνική Πολιτική, 1916-1936, Αθήνα 1977, κεφ.Β’ «Ανατομία του σώματος των Αξιωματικών του στρατού».
[6] Εφ. «Εστία», 29 Αυγούστου 1894.
[7] Ο Νικόλαος Λεβίδης, δικηγόρος, βουλευτής Αττικής, ο οποίος κατά την διάρκεια του μακρού βίου του κατόρθωσε να διανύσει πλήρως την απόσταση από την Αριστερά της εποχής του έως την άκρα Δεξιά, υπήρξε μεταξύ άλλων, ο άνθρωπος-κλειδί της Εταιρείας στην κυβέρνηση Δηλιγιάννη, όταν άρχισε ο πόλεμος του 1897, αλλά και ο εισηγητής της δημοφιλούς θεωρίας, το 1910, ότι τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 τον προκάλεσε η Γερμανία για δύο λόγους: την επιβολή στην Ελλάδα του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου και τον εξαναγκασμό του Γεωργίου σε παραίτηση (Εφ.Πατρίς, 14 Σεπτ.1910).
[8] Εστία, 25 Σεπτ. 1894, βλ.επίσης, Νικόλαος Δ.Λεβίδης, Αγόρευσις ενώπιον του Β’ Διαρκούς Στρατοδικείου τη 24η Σεπτεμβρίου 1894 έτους, κατά την δίκην ογδοήκοντα έξι Αξιωματικών κατηγορηθέντων επί φθορά της εφημερίδος «Ακρόπολις», Αθήναι, 1894, σσ.6-7.
[9] Εστία, 25 Σεπτεμβρίου 1894.
[10] Ν. Λεβίδης, ό.π., σ. 24.
[11] Ν .Λεβίδης, ό.π., σ.27, άρθρο του Λεβίδη στην Πρωία, 24 Αυγούστου 1894. Αγόρευση του Βασιλικού Επιτρόπου, Εστία, 24 Σεπτεμβρίου 1894.
[12] Πληροφορίες για το βιβλίο και τον συγγραφέα:
Η ευγενής μας τύφλωσις
Εξωτερική πολιτική και "εθνικά θέματα" από την ήττα του 1897 έως τη μικρασιατική καταστροφή
[13] Γ.Γιαννουλόπουλος, Η ευγενής μας τύφλωσις, σσ.56-7.

42 σχόλια:

Ποντος και Αριστερά είπε...

Ως συνήθως, πολύ ενδιαφέρον κείμενο, που γεννά προβληματισμό και συζητήσεις...

Φαίνονται όλες οι αντιφάσεις του νεαρού ελληνικού κράτους που, περιθωριακό ον, βαυκαλιζόταν με την ιδέα ότι αποτελεί έθνος-κράτος του συνολικού ελληνισμού.

Βέβαια υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που έχουν σημασία:

-ο άκρατος αυτοχθονισμός των πολιτών της Ελλάδας που τους οδηγούσε σε ρατσιστική απόρριψη των εξω-ελλαδικών Ελλήνων. Αυτό θα το ζήσουν πολύ έντονα οι Μικρασιάτες (Ίωνες και Πόντιοι) την εποχή της Μικρασιατικής Εκστρατείας, όταν από τον φόβο μήπως αυτονομηθούν οι Ίωνες ή οι Πόντιοι, η βασιλική κυβέρνηση των Αθηνών υπονόμευσε τα δικά τους απελευθερωτικά κινήματα με τελική κατάληξη... τη γνωστή του 1922

-την ίδια βία των αυτοχθόνων θα αντιμετωπίσουν μετά το ΄22 οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Κατστροφής. Μέχρι σήμερα υπάρχουν συζητήσεις στο ίντερνετ όπου κυρίως ρατσιστές ακροδεξιοί, αλλά και άλλοι, αμφισβητούν την ελληνικότητά τους (στο στόχαστρο βρίσκονται κυρίως οι Πόντιοι)

-Ο Γαβριηλίδης, παρότι θύμα της οθωμανικής βίας, ανακαλύπτει το αντιφατικό του νεαρού κρατιδίου και την υποκρισία της νέας γραφειοκρατικής τάξης των κηφήνων που δημιουργείται, ώστε παίρνει πλέον κριτική στάση απέναντί του

-Από την άλλη όμως το αίτημα των καιρών ήταν η καταστροφή της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Γιαυτό και στον αποτυχημένο πόλεμο του 1897, στο πλευρό των Ελλήνων θα πολεμήσων οι Γαριβαλδινοί, οι αναρχικοί, ενώ πολύ Έλληνες από τις ελληνικες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα συμμετάσχουν ως εθελοντές.

Αυτό δείχνει το σύνθετο της εποχής και το αντιφατικό των συνθηκών.

Γι αυτό η πελοποννησιακή κριτική, όπως αυτή του Γιαννουλόπουλου, μάλλον γίνεται εκ του ασφαλούς για την περιφρούρηση του παλαιοελλαδικού πριγκηπάτου παρά γιατί κατανοούνται οι ευρύτερες αναγκαιότητες. Εκτός αν δεχτούμε όσοι κοινωνικοί επαναστάτες είδαν το 1897 ως αντιαπολυταρχική πράξη είχαν άδικο και ήταν τυφλοί.

Ποντος και Αριστερά είπε...

Επίσης μερικές ερωτήσεις:

Ξέρουμε τι στάση κράτησε ο Γαβριηλίδης μετά το κίνημα των Νεότουρκων του 1908;

Οι απόψεις του ήταν συμβατές με αυτές των μαρξιστών, του Σκληρού και του Γληνού που θεωρούσαν ότι με τους Νεότουρκους ξεκινά η διαδικασία καταστροφής των χριστιανιοκών κοινοτήτων και ότι για να ανθίσουν οι κοινωνικοί αγώνες θα πρέπει να κατστραφεί η οθωμανική απολυταρχία;

Τι εκτιμούσε για την περίοδο 1914-1918, όταν άρχισαν οι τρομερές διώξεις κατά των Αρμενίων και των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;

-Ποιά ήταν η άποψή του για το μεταπολεμικό εγχείρημα του Ελ. Βενιζέλου;

KitsosMitsos είπε...

Πλέον οι μπαλτάδες έχουν αντικατασταθεί με διώξεις, μηνύσεις, επιδοτήσεις στους ημέτερους κτλ κτλ. Η ιστορία όμως συνεχίζεται δυνατά...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Φοβερό κέιμενο.

Τα σπορτέξ είπε...

Σας βρηκα τυχαια στο ψαξιμο μου στο ιντερνετ, εχω εντυπωσιαστει με τα κειμενα σας , που λογω ελλειψης χρονου θα τα διαβασω και σε δευτερο χρονο, Συνεχιστε αυτη τη καλη δουλεια, ευχαριστω.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Doctor
Να ξαναπώ ότι πάντα είναι άκρως ενδιαφέροντα όσα γράφεις και να μην επανέρχομαι, σ'αυτό:)

Θα σταθώ στην διαχρονική "ευγενή μας τύφλωση" και στο πολύ καλό απόσπασμα που ανέφερες του Γιαννουλόπουλου.

Υ.Γ.
Το καθυστερημένο σχόλιο μου στο εξαίρετο προηγούμενο ποστ σου, έχει κάποιες δικαιολογίες που τις αντιλαμβάνεσαι.

Meropi είπε...

Ε, από το 1894 μέχρι σήμερα, έχουμε κάνει μερικά βήματα προς τα μπρος! Υπάρχουν όμως μερικοί κύκλοι (ονόματα δεν λέμε) που ευχαρίστως θα έπαιρναν και σήμερα "πελέκεις μετά σκαπανών" για να κλείσουν μερικά στόματα.
Υ.Γ. Φταίω εγώ που αυτό το "νευροπαθείς ψευδοπατριώται" μου θυμίζει μερικούς σημερινούς πολιτικούς??? Να πάω να κοιταχτώ Γιατρέ μου???

doctor είπε...

Πόντος και Αριστερά, πολύ σημαντικά ερωτήματα και συμφωνώ στο ότι όλα αυτά είναι σύνθετα.
Ο Γιανουλόπουλος στο συγκεκριμένο κείμενο όμως μόνο υπέρ της Παλαιάς Ελλάδος δεν ομιλεί.
Αντιθέτως, αναδεικνύει τα στερεότυπα των παλαιοελλαδιτών για τους "αλύτρωτους αδελφούς" και μέσω του Γαβριηλίδη καταδεικνύει τον λαϊκισμό και τον κούφιο φανφαρώδη λόγο της τότε Δεξιάς.
Τόσο ανυπόληπτος ήταν ο λόγος τους, που ο Γαβριηλίδης, ενώ ως Κωνσταντινουπολίτης θα έπρεπε να τον επικροτεί, εντούτοις κατάλαβε ότι πίσω από αυτόν βρισκόταν άκρατος λαϊκισμός και αερολογία, και κυρίως ήταν πολύ επικίνδυνος για τους "αλύτρωτους αδελφούς", όχι απλώς αδέξιος και ανέξοδος.
Ο Γαβριηλίδης επιβεβαιώθηκε λίγα χρόνια μετά (1897) αλλά και πιο μετά, στην προκυμαία της Σμύρνης και στα παράλια του Πόντου.

Ομέρ, κάθε ερώτησή σου θέλει και ένα ειδικό θέμα για να απαντηθεί.
Με βάζεις στην πρίζα και πάλι και σε ευχαριστώ.

doctor

doctor είπε...

Kitsos, όντως, έχουμε εξευγενιστεί.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον Κούγια με τσεκούρι σαν τον Mel Gibson στο braveheart...!

***

Δείμε, σε ευχαριστώ.

***

Τρεχαλάκη, καλωσήρθατε στο φτωχικό μου. Ευπρόσδεκτος.
Αλήθεια, τρέχετε πιο πολύ από τον Βέγγο;;;

***

Σπίθα, ευχαριστώ.

doctor

doctor είπε...

Meropi, κάναμε πολλά βήματα μπροστά και αυτά όχι χάρη στους τσεκουροφόρους ή τους ιδεολογικούς τους απογόνους.
Μόνο που αυτές τις πρακτικές κάποιοι τις αναπολούν.
Κάποιοι που θέλουν να αντιταχθούν στην άλλη άποψη με ύβρεις, με επιθέσεις και -αν μπορούσαν- με χειροδικίες ή με φυλακίσεις.
Όπως τον "παλιό καλό καιρό", τότε που υπήρχαν "αξίες"...

doctor

Unknown είπε...

Εξαιρετικό post, δεν γνώριζα το περιστατικό, με εξέπληξε ιδιαίτερα η αθώωση όλων των κατηγορούμενων !!

Δυστυχώς και σήμερα:
“Υπάρχει μόνο ένας τομέας στον οποίο η Ελλάδα «διαπρέπει» στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, εξίσου με τα θέματα του περιβάλλοντος. Αυτός αφορά την ελευθερία του λόγου. Την περασμένη εβδομάδα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) εξέδωσε την πέμπτη (!) κατά σειρά καταδίκη της χώρας μας για την παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης των δημοσιογράφων. Το λυπηρό είναι ότι όλες οι παραβιάσεις ενός από τα σημαντικότερα δικαιώματα του ανθρώπου έχουν την δικαστική βούλα. Και οι πέντε υποθέσεις είτε τελεσιδίκησαν είτε δεν εξετάσθηκαν (για τυπικούς λόγους) από τον Αρειο Πάγο.”
Ποιος προστατεύει την ελευθερία λόγου;

Στην πόλη μου τα Ιωάννινα θυμάμαι δύο επιθέσεις σε γραφεία εφημερίδων τα τελευταία χρόνια, μία στον Ηπειρωτικό Αγώνα για την οποία δεν μπόρεσα να βρω link και Γυαλιά- καρφιά τα «Πρωινά Νέα»

Επίσης μετά από σύντομη αναζήτηση στο Google
Επίθεση με βόμβες μολότοφ στα γραφεία της Απογευματινής
Επίθεση στη "Μακεδονία"
‘”Mια ομάδα έξαλλων οργανωμένων οπαδών, με κουκούλες στα πρόσωπα και ρόπαλα στα χέρια, εισέβαλε πριν από καιρό στα γραφεία της εφημερίδας «ΦΩΣ» και προκάλεσε απίστευτες ζημιές, με προφανή σκοπό να «συνετίσει» τους συντάκτες και τη διευθυντική ομάδα”Εδώ

Δεν είναι μόνο οι ψευδοπατριώται υπάρχουν δυστυχώς σε πολλούς χώρους νευροπαθείς…

mtryfo είπε...

γιατρέ μου
χείμαρος!!!!
Τόσα χρόνια πέρασαν και κάποια πράγματα μένουν ίδια...
Ας μην απαριθμήσω ονόματα σημερινών "νευροπαθών ψευδοπατριωτών" ο νοών νοείτω!!!

αθεόφοβος είπε...

Εξαιρετικό ποστ με πληροφορίες που δεν ήταν γνωστές σε αυτή την έκταση.
Ο Γαβριηλίδης ήταν προσωπικότητα πολυ πριν την εποχή του.
Όταν τότε ο βασιλιάς είχε σαν έμβλημα το- ισχύς μου η αγάπη του λαού αυτός έβαλε στο Μη Χάνεσαι ως έμβλημα το -Η ισχύς μου η αγάπη του Δημοσίου!

salvatore1789 είπε...

Κλεάνθης Τριανταφύλλου – Ραμπαγάς
Βλάσης Γαβριηλίδης – Μη χάνεσαι , Ακρόπολη

Μέλη της ολιγομελούς δημοκρατικής ομάδας που από τις σελίδες των εφημερίδων στηλίτευαν ζωηρά την αυλοκρατία, εθνοκαπηλεία και την αισχρή συναλλαγή στον δημόσιο βίο. Υπερασπίστηκαν με πάθος τους εθνικούς αγώνες στην Κρήτη και τους αγώνες των εργατών. Συνεργάτες στις εφημερίδες τους ήταν και οι Παλαμάς, Καμπούρογλου, Ροϊδης, Λασκαράτος, Ταγκόπουλος, μετέπειτα εκδότης του Νουμά, Ρόκκος Χοϊδάς, Εισαγγελέας Εφετών και μετέπειτα Βουλευτής Κραναίας Κεφαλληνίας.
Για πρώτη φορά τότε ιδρύεται στην Αθήνα και ο «Σοσιαλιστικός Σύλλογος» με δική του εφημερίδα το «Άρδην».
Εν τέλει αν και στηρίξανε τον Τρικούπη, στην προσπάθειά του να εκσυγχρονίσει – τι κακή λέξη… - την Ελλάδα, επικράτησε ο Δηληγιάννης και ο Κοτσαμπασισμός.
Η περίοδος που αναφέρεσαι είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες και πιο διδακτικές για την χώρα. Μια απλή μελέτη θα έκανε πολλούς να αντιληφθούν πόσο επίκαιρα είναι κάποια θέματα που έθιγαν τότε και πόσο οι ίδιες στρεβλές νοοτροπίες ενυπάρχουν ακόμη στην πολιτική μας ζωή. Και θα επιβεβαιώσει αυτό που λες ανοιχτά, ότι η πατριδοκαπηλεία και ο εθνοτύφλωση είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας, η οποία πεισματικά χρόνια τώρα «δεν θέλει» να ακούει αλήθειες…
Κι όσο σκέφτομαι ότι αυτοί που ξελαρυγγιάζονται "...για την πατρίδα" έχουν καταστρέψει την χώρα από την αρχή του βίου της...
Τελικά ξεφυτρώνεις διαμαντάκια…

salvatore1789 είπε...

Επίσης αποτελούσε η εφημερίδα του άντρο διαφόρων αντιδραστικών και αντιβασιλικών μαζί με τους Γεώργιο Φιλάρετο τον Αναστάσιο Γεννάδιο και τον Άδωνι Κύρου της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ»
Ο διαβολάνθρωπος αυτός (!!!) στήριξε με πάθος τον δημοτικισμό και ιδιαίτερα τον Ψυχάρη. Ο ίδιος έγραφε σε γλώσσα κάπως πιο απλή σε εποχές δεινού σχολαστικισμού. Ο Γαβριηλίδης είναι στην δημοσιογραφία ο αντιπρόσωπος της γλωσσικής μεταρρύθμισης, καθώς θεωρούσε τον σχολαστικισμό και τον ξεπερασμένο αττικισμό ως μια από τις αιτίες των δεινών της χώρας.
Έγραφε από τις στήλες του εν έτει 1888: [αντιγράφω από τον Κορδάτο]
«Από τα Γυμνάσια εξέρχονται ανορθόγραφοι, από το Πανεπιστήμιο αντεπιστήμονες, το δίκαιο μεταβλήθην εις εμπόριον, τα γράμματ σε κοντισμούς, η φιλοσοφίαν εις μαλακίαν, η ιατρική εις κομπογιαννιτισμό, η μηχανική εις χρηματοληστείαν, η ποίησης εις σουδάριον, ο τύπος κυκλοφορεί μεταξύ 300 ή 500 ατόμων σ’ όλη την Ελλάδα. Πόσοι τον καταλαβαίνουν και πόσοι τον στηρίζουν»
Και αλλού:
«Και τώρα οι λόγιοι αττικίζουν και ο λαός φονεύει. Και τώρα οι ιεροκήρυκες χρυσοστομίζουν και ο λαός βλασφημεί. Και τώρα νομοθεται ιουστινιάζουν και πανδεκτίζουν και ο λαός εγκληματεί. Και τώρα ο κ. πρωθυπουργός δεν μεταχειρίζεται μεν ξενικήν λέξιν εις τας δημηγορίας του αλλά ο λαός πληρώνει φόρους μόνον δια τον φόβο του βούρδουλαή του τόκου… Εθνική φιλολογία ντζιφος!
Εθνική ποίησις ντζίφος! Εθνική γλώσσα ντζίφος! Εθνική επιστήμη ντζίφος! Μηδενικά επι μηδενικών…"

Όπως και τότε...τώρα, αλλά απο την ανάποδη. Τώρα θέλουν την επιστροφή στο 1888...
Χίλια συγνώμη για την κατάχρηση αλλά με ενθουσίασες! Δεν θα το ξανακάνω…

Unknown είπε...

άσχετο με το σημερινό post μα συγκλονιστικό, μαρτυρία τούρκου στρατιώτη μετά από 25 χρόνια ότι κατά την εισβολή στην Κύπρο:

"Ο Ολγκάτς μαρτυρεί ότι το πρώτο παιδί που σκότωσε ήταν 19 χρόνων, ένας στρατιώτης αιχμάλωτος. «Όταν του έτεινα το όπλο με έφτυσε στο πρόσωπο. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο. Μετά σκότωσα άλλους εννέα. Κάθε φορά που σκότωνα κάποιον πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα. Την άλλη μέρα ξανασκότωνα»" Εδώ

Χρειάζεται θάρρος για να παραμείνεις γενναίος σε τόσο δύσκολες καταστάσεις (και να μην σκοτώσεις τον αιχμάλωτο), μα θάρρος και γενναιότητα χρειάζεται για να το ομολογήσεις μετανιωμένος έστω μετά από 25 χρόνια.

doctor είπε...

kossak, πολύ διαφωτιστικά τα links που παρέθεσες. Του Πάσχου το είχα διαβάσει τότε, αλλά το ...ξέχασα.

***

Μαρία (Mtryfo)ας μην τα απαριθμήσουμε διότι θα ακούσεις την ...μισή σου πόλη (Θεσσαλονίκη)!!!

***

Αθεόφοβε, ο Γαβριηλίδης ήταν πολύ δηκτικός, και κυρίως, είχε πολύ θάρρος για να γράφει τόσο καυστικά σχόλια στην παρούσα κατάσταση.

doctor

doctor είπε...

salvatore, να το ξανακάνεις διότι έγραψες δύο πολύ όμορφα σχόλια με πλήθος πληροφοριών.
Αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε ελάχιστα πράγματα για τον "πατέρα" της μαχόμενης δημοσιογραφίας.

doctor

doctor είπε...

Κώστα (kostas sakkas) πολύ συγκινητική η κίνηση του τούρκου ηθοποιού. Ελπίζω να μην τον χαρακτηρίσουν εθνικό μειοδότη οι τούρκοι "νευροπαθείς ψευδοπατριώτες".

Για να επανέλθω, έχεις δίκιο, οι επιθέσεις μισαλλοδοξίας είναι ό,τι χειρότερο.

Και φυσικά καταδικάζω την επίθεση που δέχθηκε το βιβλιοπωλείο του κ.Λιακόπουλου καθώς και τις πολύ συχνές επιθέσεις που δέχεται το βιβλιοπωλείο του κ.Γεωργιάδη, του ΛΑΟΣ.
Η διαφωνία είναι μέρος του διαλόγου, ο τραμπουκισμός και η βία όμως δεν έχουν θέση στον διάλογο.
Και αυτά τα γράφει κάποιος που βλέπει τον κ.Λιακόπουλο και γελάει με αυτά που λέει, ή βλέπει τον κ.Γεωργιάδη να τσιρίζει σαν παιδάκι που του πήρανε το παγωτό τα μεγάλα ξαδερφάκια του και αλλάζει κανάλι (μου αρκούν οι φωνές των ...θυγατέρων μου, μου αρκούν και μου περισσεύουν).

doctor

xasodikis είπε...

Και βέβαια η φράση "νευροπαθείς ψευτοπατριώτες" σώθηκε μέχρι τις μέρες μας και την ξαναθυμηθήκαμε με αφορμή τη γνωστή υπόθεση Βασιλάκη-Λιοναράκη και Δικτύου 21.

Πολύ ενδιαφέρον ποστ, μπράβο Γιατρέ.

Περαστικός είπε...

Doctor, καλά που υπάρχεις και εσύ και μας τα θυμίζεις.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Έξοχο κείμενο όπως πάντα άλλωστε!

Μερικές παρατηρήσεις:
1) Διαβάζοντας τι είχε κάνει ο Βλάσης Γεωργιάδης πριν συμπληρώσει τα 30 του με έκανε να τον φθονό...

2) Πάντως θα ήθελα να έβλεπα "καλόγηροι κτηνοβάται" εν δράση :)

3) Αυτό είναι και το αυτονόητο: "με την διπλωματία, την ανόρθωση της οικονομίας και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας θα κέρδιζε η Ελλάδα συμμάχους και θα γινόταν κράτος ισχυρό, ακόμη και με όρους στρατιωτικής ισχύος, και όχι με την αλόγιστη σπατάλη χρημάτων για την αύξηση των αριθμητικών μεγεθών ενός ουσιαστικώς ανικάνου προς πόλεμον στρατού". Πάντως μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει αν κρίνω από την τελευταία αγορά υποβριχίων από το ναυτικό που στην επιφάνεια έχουν μία κλήση 45 μοιρών.

4) Αν αυτοί είναι "οι μόνοι άξιοι να ονομάζονται έλληνες" τότε με χαρά κάνω τατουάζ στην πλάτη: Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ :)

doctor είπε...

xasodikis, δεν γνώριζα ότι είχε χρησιμοποιηθεί αυτή η φράση, όμως χάρηκα που το έμαθα διότι αυτός ο χαρακτηρισμός είναι πολύ εύστοχος, όπως άλλωστε και του βιβλίου του κ.Γιανουλόπουλου: "η ευγενής μας τύφλωσις".

***

Περαστικέ, σε ευχαριστώ πολύ.

***

Γιάννη, συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου. Το κακό είναι ότι σε αυτή τη χώρα το αυτονόητο έχει γίνει ζητούμενο...

Ένα τατουάζ με τον Άνθιμο θα σου πήγαινε μούρλια!!!

doc

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Δεν έχω κάτι να πω, απλά έχω μείνει άναυδος. Τα σέβη μου δόκτωρ.

argosholos είπε...

Για αυτό τα άρθρα σου είνα πολύτιμα: αποδομούν το σύμπαν των "πατριωτών" που επικαλούμενοι δήθεν προσβολές, παλιούς άθλους και Μεγάλες Ιδέες οραματίζονται νέες νίκες, ανάλογες του '97, '22, '74 κλπ...
Απλώς να μετρήσει κάποιος πόσες εκπομπές δήθεν ελληνοφρόνων γεμίζουν τους δέκτες μας (εξαιρείται φυσικά η 'ελληνοφρένεια" του Σκαι). Και προφανώς πουλούν χιλιάδες βιβλία για ελ και διαστημόπλοια και νέες ελληνικές αυτοκρατορίες και Παίσιους και Πούτιν και πολέμαρχους κλπ κλπ. Μάλιστα τουλάχιστον δύο από αυτούς είναι και βουλευτές, ενώ ο κυριότερος εκπρόσωπος του χώρου εύκολα θα μπορούσε να γίνει και αυτός βουλευτής...
Κατ'αυτούς όλοι όλοι οι άλλοι είναι νενέκοι... Μόνο αν γίνουμε μπουμπούκοι θα πάει μπροστά η Ελλάς!
Το άρθρο σου, όμως, με αναγκάζει να γράψω κάτι για τους πιλότους της ΠΑ μας. Σε αντίθεση με τους τζάμπα μάγκες του άρθρου σας, οι άνθρωποι αυτοί πράγματι μάχοντα κάθε μέρα και πετούν ΜΟΝΟΙ, κάτω από πίεση. Παρόλα αυτά, πάντοτε μένουν πιστοί στον όρκο τους και τις εντολές της νόμιμης κυβέρνησης.
Εσεις πόσες φορές έχετε πει ότι αν τύχαινε κάτι σε έναν δικό μου θα έπαιρνα ένα όπλο και δεν θα με ένοιαζε τι θα γίνει; Αυτοί ΕΧΟΥΝ όπλο, έχουν χάσει αγαπημένους φίλους και συναδέλφους και όμως ποτέ δεν ξεχνούν τον όρκο τους! Περιορίζονται σε αυτό που πρέπει να κάνουν, το κάνουν σωστά και δεν πάνε να μπλέξουν τη κυβέρνηση της χώρας τους, όπως κατι υπερέλληνες του κ...ου...
Απλώς σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ΕΝΑΣ από αυτούς δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Η ευγνωμοσύνη που νοιώθω για αυτούς είναι ίση με την αποστροφή μου για τους ελληνέμπορες...

vasikos metoxos είπε...

Είναι γνωστό ότι ο πατριωτισμός αποτελεί το ασφαλές κρησφύγετο των απατεώνων.

Ωστόσο τα περί παρατάξεως που ευθύνεται για όλα όσα της καταμαρτυρείς θα έλεγα ότι τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα όταν για παράδειγμα τα κατοχικά τάγματα ασφαλείας αποτελούν έμπνευση του στρατηγού Θ. Πάγκαλου και ο Πλαστήρας ήταν το 1932 θαυμαστής του Μουσολίνι...

pølsemannen είπε...

Εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο! :-)

Πάντα έτσι δυνατά και Ελληνικά!
(Προτροπή προβοκατόρικη και νευροπαθοπατριωτική). :-D

doctor είπε...

Διαγόρα, ευχαριστώ.

***

Αργόσχολε, συμφωνώ και επαυξάνω.
Όσο για τους τηλεπωλητές των γνωστών σαβουροβιβλίων που γίνονται βουλευτές τι να πω.
Προτιμώ τους μπασκεμπολίστες και τους ηθοποιούς. Τουλάχιστον αυτοί δεν εκλέγονται για να σώσουν "τα ιερά και τα όσια της φυλής"...

***

Βασικέ, δεν αντιλέγω ότι τα πράγματα είναι πολύ σύνθετα και μπλεγμένα.
Ειδικά η περίοδος 1915-1923 (από τον Εθνικό Διχασμό μέχρι την συνθήκη της Λωζάνης) έχει ένα απίστευτο διπλωματικό παρασκήνιο, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Αυτό που έγραψα ήταν η ουσία, ότι δηλαδή κάθε φορά που οι "εθνοσωτήρες" προέβαιναν σε κίνηση για την επέκταση της Ελλάδας, το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίθετο.
Το οξύμωρο της προαναφερθείσης περιόδου ήταν ότι η Δεξιά που εκπροσωπούσε την Παλαιά Ελλάδα δεν ήταν επεκτατική (έγινε εξ ανάγκης μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920) ενώ ήταν επεκτατική η φιλελεύθερη βενιζελική παράταξη!

doctor

doctor είπε...

Να'σαι καλά λουκανικοπώλα μου.

Όσο για τον τούρκο ηθοποιό που δήλωσε τα εγκλήματά του σε ζωντανή μετάδοση, εκ των υστέρων κατάλαβε ότι αυτά που ομολόγησε είναι εγκλήματα πολέμου τα οποία φυσικά ΔΕΝ παραγράφονται.
Και έτσι, για να την γλιτώσει, άρχισε τις μαλακίες (τις οποίες φυσικά του υπαγόρευσε ο δικηγόρος του), μαλακίες χειρότερες από αυτές που έλεγε η ελληνική αστυνομία στην υπόθεση της ζαρντινιέρας...

doctor

palalos είπε...

...μαθαίνω..μαθαίνω!

την καλησπέρα μου!

giant13 είπε...

Και που να ήξερε ο Γαβριηλίδης, πως με χρόνια και καιρούς, η εφημερίδα του θα ήταν προμαχώνας και σημαία της εθνικοφροσύνης.

Cyverius είπε...

Διαχρονικά αποδείχθηκαν τα αναφερόμενα γραπτά του "έρμου" Γαβριηλίδη... σα να μην πέρασε μια μέρα!

Η εφημερίδα του δυστυχώς κατέληξε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ξεκίνησε.

Κάποιες ενστάσεις μόνο doctor αναφορικά με την παρουσιαζόμενη ως απόλυτη ευθύνη της Δεξιάς για την κατάσταση της χώρας: Ας μην ξεχνάμε ποιός μας έβαλε στην τότε ΕΟΚ παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των "προοδευτικών" της εποχής. Όσο για το Μακεδονικό, και ο Ανδρέας έδωσε ρελάνς εθνικισμού με το εμπάργκο (προς τέρψιν της λαϊκής δεξιάς). Σίγουρα, ο επιμερισμός των ευθυνών πέφτει βαρύτερος στην παράταξη που κυβέρνησε περισσότερο, απλά νομίζω πως οι Έλληνες είμαστε γενικώς των λαϊκιστικών άκρων και όχι της μετριοπάθειας και του εκσυγχρονισμού/ορθολογισμού.

Cyverius είπε...

Διαχρονικά αποδείχθηκαν τα αναφερόμενα γραπτά του "έρμου" Γαβριηλίδη... σα να μην πέρασε μια μέρα!

Η εφημερίδα του δυστυχώς κατέληξε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ξεκίνησε.

Κάποιες ενστάσεις μόνο doctor αναφορικά με την παρουσιαζόμενη ως απόλυτη ευθύνη της Δεξιάς για την κατάσταση της χώρας: Ας μην ξεχνάμε ποιός μας έβαλε στην τότε ΕΟΚ παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των "προοδευτικών" της εποχής. Όσο για το Μακεδονικό, και ο Ανδρέας έδωσε ρελάνς εθνικισμού με το εμπάργκο (προς τέρψιν της λαϊκής δεξιάς). Σίγουρα, ο επιμερισμός των ευθυνών πέφτει βαρύτερος στην παράταξη που κυβέρνησε περισσότερο, απλά νομίζω πως οι Έλληνες είμαστε γενικώς των λαϊκιστικών άκρων και όχι της μετριοπάθειας και του εκσυγχρονισμού/ορθολογισμού.

Aphrodite είπε...

Ρε ντοτόρε και παρέα, πού καταντάει ο άνθρωπας... καλύτερα νευροπαθείς ψευδοπατριώται (τουλάχιστον πιστεύουν σε κάτι με δύναμη), παρά...

ΝΕΦΡΟΠΑΘΕΙΣ ΨΕΥΔΟΠΑΤΑΤΑΙ

που έχουμε καταντήσει όλοι εμείς οι πολίτες του Ελλαδιστάν!

... από το "σγούψε" και "σγούψε" σε κάθε αλητήριο για τα μικροσυμφεροντάκια μας, πάει το νεφρί!

Κι από δύναμη να υποστηρίξουμε την Αλήθεια και το Οραμα...

"ΠΑΤΑΤΑΙΑΙΑΙ... Εδώ αι καλαί πατάταιαιαιαιαι... χαλι-ά(ν) και κιλί-μι-αααααα(ν)"

(στη διαπασών από το ντατσούνι!)

To stanio mou δλδ, γεννήθηκα μες το θυμό ή τον περνάω άγρια σε ίωση?!

ΓΡΜΠΦ!
>:(

doctor είπε...

Καλησπέρα παλαλέ πουλόπομ!

***

giant13, η Ακρόπολη του Γαβριηλίδη έκλεισε το 1921 και σήμερα για να πω την αλήθεια δεν ξέρω κάποια εφημερίδα που να ονομάζεται έτσι.
Καινούργια είναι;

***

Cyverius, η έννοια της εθνικιστικής Δεξιάς δεν κλείνεται σε κόμματα αλλά μπορεί να εκταθεί παντού. Και το σημερινό ΚΚΕ έχει θέσεις που είναι εθνικιστικές, ειδικά για τα εθνικά θέματα.
Το σύνθημα του Ανδρέα "Η Ελλάδα στους έλληνες" ήταν επίσης εθνικιστικό, για να μην μιλήσω για τις τριτοκοσμικές του δημόσιες σχέσεις με Καντάφι και Σία...
Ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως ο πατέρας του λαϊκισμού.
Η Ελλάδα με τον κύριο Ορθολογισμό είναι ...όγδοα ξαδέρφια...

***

Αφροδίτη παιδί μου σπίτι χτίζεις ή πολυκατοικία; Ακόμη το ίντερνετ;;;

doctor

doctor είπε...

Κανονικά κάθε Τετάρτη αναρτώ νέο ποστ. Λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας (τα'χω παίξει κανονικότατα!) δεν βλέπω φως.

doctor

doctor είπε...

Όπως ζητώ συγνώμη και για το ότι δεν ...προκάνω να επισκεφτώ και τα ιστολόγιά σας.

doctor

Cyverius είπε...

Σόρυ, πέρδεψα την Ακρόπολη με την καθαρευουσιάνικη Εστία

ΥΓ: Γιατρέ, προηγούνται οι ασθενείς. Δεν πιστεύω να είσαι νευρολόγος, ε? Γιατί τότε, με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια (ό,τι πρέπει για τους ελληναράδες)

Aphrodite είπε...

@doc,

"Αφροδίτη παιδί μου σπίτι χτίζεις ή πολυκατοικία; Ακόμη το ίντερνετ;;;"

1. Το γιοφύρι της Αρτας, σε συνδυασμό με τον 3ο Πύργο της Πίζας...

Οχι ένα, αλλά 150 μπλογκς θα ανοίξω, ένα για κάθε εργάτη/μάστορα/αρχιμ@λ@κ@ που έχει περάσει από δω μέσα... Το νεαρό ελληνικό κράτος, που το αποτελούν ΚΑΙ όλοι αυτοί. Που περιμένουν έναν Σωτήρα για να γίνουν άνθρωποι ΤΟΤΕ. Και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό, το τώρα, ό,τι κάνουμε κάθε μέρα με τη δουλειά μας είναι σαν σύνολο αυτή η καταραμένη πατρίδα...

2. Δε θα γίνουμε ΠΟΤΕ Ευρώπη: ΤΩΡΑ περνάνε δίκτυο για επέκταση ΟΤΕ στην περιοχή, ούτε στον μεσαίωνα τέτοιο κατατρεγμό οι γραφιάδες.... Οι ξένοι πάροχοι παρ'όλο που λένε στις διαφημίσεις τους "Σας φέρνουμε τον νετ στην πόρτα" ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ αν δεν έχει ΗΔΗ ΟΤΕ ως την πόρτα - και δεν τους καταγγέλει κανείς για ψευδές διαφημιστικό claim!

Κι όλοι οι μπαστουνοβλαχαίοι αρχίζουν τα: "Κι τι του θες ιεσύ κουρίτσ'πράμα αυτού του ιντιρνιέτ?" και ξερνάω... και μετά ανά βδομαδα ή αργότερα φορτώνομαι σε γειτόνους για να τελειώσω και καμμιά ιντερνετική δουλειά... χωρίς μαίηλ κιόλας!

Αραγε πόσο έχουμε αλλάξει εμείς οι "Ωραίοι ως Ελληνες" τους τελευταίους 2 αιώνες?

...

giant13 είπε...

Ο Δόκτορας είπε,

"giant13, η Ακρόπολη του Γαβριηλίδη έκλεισε το 1921 και σήμερα για να πω την αλήθεια δεν ξέρω κάποια εφημερίδα που να ονομάζεται έτσι.
Καινούργια είναι; "

Τι λές Δόκτορα! με εκπλήσσεις.
Δεν ξέρω πότε επανακυκλοφόρησε, αλλά εγώ απλά αναφέρομαι στο ίδιο όνομα.
Δεν ξέρω αν και η νεότερη, αφού άλλαξε αρκετά αφεντικά, έκλεισε. Πάντως κυκλοφορούσε επί δεκαετίες.
Παραμάσχαλα την κουβαλούσε κάθε μέρα ο μπάτσος-πατέρας ενός γείτονα μου.

Νέαρχος Γαλανάκης είπε...

Μετά από αρκετό καιρό σε ξαναεπισκέπτομαι.Ωραιότατο κείμενο. Νομίζω ότι η ζωή και η δράση του Γαβριηλίδη θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολειά μας στο μάθημα της δημοκρατικής αγωγής

doctor είπε...

Cyverius, μάλλον ψυχίατρος πρέπει να γίνω!!!

***

Αφροδίτη, γιατί να γίνουμε Ευρώπη; Μια χαρά Αφρική είμαστε...

***

Γίγαντα, συνωνυμία θα ήταν. Δεν ξέρω αν αφού κλείσει μια εφημερίδα κρατάει και το copyright του ονόματός της. Ειδικά εκείνα τα χρόνια. Επίσης δεν ξέρω αν αυτή η επανέκδοση διεκδικούσε κάποια συνέχεια από την αρχική Ακρόπολη, πράγμα που δεν νομίζω.

***

Καλώς τον Κλέαρχο! Την ζωή του Γαβριηλίδη πρέπει πρωτίστως να την διαβάσουν κάτι μεγαλοδημοσιογράφοι του σήμερα...

doc